تصمیم گیری امور مدرسه و خود نظم جویی با نقش واسطه ای انگیزش پیشرفت

هدف پژوهش حاضر ،بررسی رابطه مشارکت در تصمیم گیری امور مدرسه و خود نظمجویی با نقش واسطه ای انگیزش پیشرفت دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستانهای استان که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 536 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده های این پژوهش شامل پرسشنامه مشارکت دانش آموزان درتصمیم گیری امور مدرسه افتخاری((1385 ؛ پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس (1977) ؛ پرسشنامه خود نظم جوئی پنتریچ و دی گروت (1990) بود. فرضیه های این پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادله ساختاری حداقل مربعات جزئی (PLS) انجام شد و نتایج نشان داد که مشارکت در تصمیم گیری امور مدرسه اثر مستقیم و غیرمستقیم معناداری بر خود نظم جویی دارد و مشارکت در تصمیم گیری امور مدرسه اثرمستقیم معناداری بر انگیزش پیشرفت دارد. و انگیزش پیشرفت اثرمستقیم معناداری بر خود نظم جویی دارد. با توجه به بررسی اثرات کلی، تصمیم گیری امور مدرسه نسبت به انگیزش پیشرفت اثر بیشتری بر خود نظم جویی دارد.

کلیدواژه ها:

مشارکت تصمیم گیری امور مدرسه ، انگیزش پیشرفت ، خود نظم جویی