نقش جنسیت در تاثیرپذیری انگیزش تحصیلی از راهبردهای خودتنظیمی، برنامه ریزی عصبی- کلامی (NLP) و رویکرد تلفیقی

در پژوهش حاضر نقش جنسیت در تاثیرپذیری انگیزش تحصیلی از راهبردهای خودتنظیمی، برنامه ریزی عصبی- کلامی و رویکرد تلفیقی مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود و از طرح گروه های کنترل نابرابر استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر دوره ی متوسطه استان همدان بودند. برای انتخاب نمونه از بین دانش آموزان دوره ی متوسطه 161نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به تصادف در 6 گروه آزمایش و 2 گروه گواه جایگزین شدند.. گروه های آزمایش در زمینه ی راهبردهای خودتنظیمی، برنامه ریزی عصبی کلامی و راهبردهای تلفیقی هر یک به تفکیک طی ده جلسه آموزش لازم را دریافت کردند اما گروه های گواه آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش شامل مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس بود. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس((ANCOVA و آزمون تعقیبی LSD سود برده شد. نتایج نشان داد که اثربخشی راهبردهای تلفیقی و خودتنظیمی بر انگیزش تحصیلی پسران بیش از دختران بود، اما تفاوت معناداری در تاثیر راهبردهای برنامه ریزی عصبی- کلامی بر انگیزش تحصیلی دختران و پسران مشاهده نشد. بررسی دقیق این پژوهش حاکی از این است که پسران در مقایسه با دختران پیش از ارائه ی آموزش ها در مجموع از انگیزش تحصیلی کمتری برخوردار بودهاند و پس از اتمام آموزشها علیرغم تاثیرپذیری بیشتر از آموزش ها در دو گروه خودتنظیمی و تلفیقی، باز هم در مجموع انگیزش تحصیلی پسران کمتر از دختران میباشد. به نظر میرسد، یکی از دلایل این تفاوتها، پایین تر بودن سطح خودتنظیمی و میزان تسلط به مهارتهای شناختی و فراشناختی در پسران به نسبت دختران در دوره ی نوجوانی است، که با آموزش این مهارت ها میتوان این ضعف را به میزان قابل توجه ی مرتفع نمود.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، جنسیت ، راهبردهای خودتنظیمی ، برنامه ریزی عصبی کلامی ، رویکرد تلفیقی