استفاده از روش باکس بنکن در تعیین سطوح بهینه ی هیدروژل سوپرجاذب رطوبت و اسید هیومیک در ذرت Zea mays L.

به منظور تعیین مقادیر بهینه ی هیدروژل سوپرجاذب رطوبت و اسید هیومیک در ذرت (Zea mays L.) آزمایشی با استفاده از روش سطح پاسخ، در قالب طرح باکس- بنکن طراحی و در سال زراعی 1392-93 در مزرعهی دانشگاه فردوسی مشهداجرا شد. تیمارهای آزمایشی با توجه به سطوح پایین و بالای سوپرجاذب رطوبت 80) و 160 کیلوگرم در هکتار)، اسید هیومیک 4) و 8 کیلوگرم در هکتار) و حجم آب آبیاری 100) و 50 درصد نیاز آبی) با استفاده از نرمافزار مشخص شدند که با در نظر گرفتن سه تکرار برای نقطه ی مرکزی، در مجموع 15 ترکیب تیماری حاصل شد. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد دانه به طور معنی داری تحت تاثیر اثرات اسید هیومیک و آبیاری از جزء خطی مدل رگرسیونی و اثرات درجه دو سوپرجاذب و آبیاری از جزء درجه دو مدل رگرسیونی قرار گرفت. در سناریوی اقتصادی با مصرف بهترتیب 126/06 و 7/19 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب رطوبت و اسید هیومیک و 347/47 مترمکعب در هکتار آبیاری عملکرد دانه ای معادل 26708 کیلوگرم در هکتار به دست آمد. در سناریوی اقتصادی-زیست محیطی دستیابی به حداکثر عملکرد دانه 26309) کیلوگرم در هکتار) و حداکثر کارآیی مصرف آب (5/23) زمانی محقق شد که از 123/63 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب، 7/19 کیلوگرم در هکتار اسید هیومیک و 323/23 مترمکعب در هکتار آبیاری استفاده شد و از آنجایی که از دیدگاه اکولوژیک، سناریوی اقتصادی-زیست محیطی نسبت به دو سناریوی دیگر دارای اولویت است، بهنظر میرسد با استفاده از مقادیر بهینهی منابع در این سناریو میتوان ضمن دستیابی به تولید پایدار ذرت، آلودگیهای زیست محیطی را به حداقل رساند.

کلیدواژه ها:

اسید آلی ، سطح پاسخ ، سناریوی اقتصادی-زیست محیطی ، کارآیی مصرف آب ، مدل رگرسیونی