روش آموزش معکوس در درس ریاضی و بررسی میزان تاثیر آن در کلاس درس

این پژوهش به بررسی یکی از روش های کارآمدکردن تدریسک یک معلم ریاضی و مقایسه ی آن با روش های سنتی تدریس می پردازد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی است و روش تدریس مورد بررسی در این مقاله آموزش به روش معکوس در درس ریاضی پایه ی نهم متوسطه ی اول در یکی از مدارس شهرستان میناب از استان هرمزگان است. جامعه ی آماری مورد بررسی در غالب دو گروه 30 نفره که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند می باشد، این دو گروه یکی گروه شاهد و دیگری گروه آزمایش برای دو روش تدریس معکوس و سنتی می باشد و ابزار پژوهش، آزمون های معلم ساخته به صورت پیش آزمون و پس آزمون است که بعد از اینکه پیش آزمون به عمل آمد به مدت 5 جلسه روش تدریس معکوس و سنتی اجرا شد و بعد از آن پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد و داده های لازم برای پژوهش جمع آوری شد. داده های پژوهش با استفاده از آمار استنباطی تحلیل شد. از یافته های این پژوهش می توان به اثرگذاری بالاتر آموزش معکوس بر پویایی کلاس و افزایش انگیزه و یادگیری عمیق تر دانش آموزان نسبت به روش های سنتی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

تدریس معکوس ، آموزش ریاضی ، یادگیری ، دوره ی اول متوسطه