بررسى میزان آگاهى پرسنل اتاق عمل نسبت به منابع حریق و راه های پیشگیرى و کنترل آن در مراکز پزشکی منتخب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 546

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CHRC01_060

تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1398

چکیده مقاله:

مقدمه ایمنی بیمار در بیمارستان یک شاخص ضروری و یک مسئله حرفه ای است. ایمنی اتاق عمل ازجنبه کنترل عفونت،حفاظت در مقابل حریق، ایمنی کارکنان و بیماران در ارتباط با فضای فیزیکی وساختمانی می باشد که البته موضوع آتش سوزییکی از اتفاقات بالقوه خطرناک است که میتواند مسبب آسیب به بیمار و پرسنل باشد. در این مطالعه ما بر آن هستیم تا میزانآگاهی پرسنل اتاق عمل و ارتباط آن با مواردی همچون نوع تخصص فرد و میزان سنوات خدمت او را بررسی نمائیم.مواد و روش ها این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی می باشد که به بررسی میزان - آگاهى پرسنل اتاق عمل درارتباط با منابع حریق و راههای پیشگیرى و کنترل آن پرداخته است. نمونه گیری به صورت خوشه ای سهمیه ای بوده و به هرمرکز آموزشی درمانی یک سهمیه تعلق گرفت. انتخاب نمونه ها در هر خوشه بصورت سرشماری بوده است. گردآوری داده ها بااستفاده از پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک، میزان آگاهی از منابع حریق و پیشگیری از آن، و میزان آگاهی ازروشهای کنترل حریق بوده است. اطلاعات خام با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 و آزمونهای آمار توصیفی شامل میانگین،انحراف استاندارد، توزیع فراوانی و آزمونهای آمار استنباطی شامل کای اسکور، t مستقل، تحلیل واریانس و ضریب همبستگیپیرسون، مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج در این مطالعه 257 نفر از پرسنل اتاق عمل شاغل در مراکز آموزشی منتخب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شرکت داشتندکه 63 % مونث و 4 30 % مذکر بوده و میانگین سنی آنان (01 8) 06 35 سال بوده است. بیشترین فراوانی شغلی (6 36%) مربوط بهتکنسین اتاق عمل و کمترین فراوانی (7 2%) مربوط به متخصص بیهوشی بود. میانگین میزان آگاهی نسبت به حریق و پیشگیریاز آن 67 0 ± 71 2 و کنترل آن 71 0 ± 62 2 بود. در 66 % از موارد سطح آگاهی از منابع حریق و پیشگیری از آن و در 70 % از مواردسطح آشنایی با روش های کنترل حریق، زیرحد موسط (مقدار 3) بوده که این اختلاف از نظر آماری معنادار شناختهشد (P005). تفاوت جنسیت بر میزان آگاهی تاثیر گذار نبوده (P005) اما با افزایش سن، میزان آگاهی نسبت به منابع حریقو راه های پیشگیری (093 0 = ρ) و کنترل آن (139 0 = ρ) بیشتر شده است. عواملی نمیر بیمارستان محل خدمت، سابقه خدمت وشغل می تواند در میزان آگاهی اثرگذار باشد (P005).بحث مطالعه فوق نشان داد که سطح آگاهی از منابع حریق و پیشگیری از آن و آشنایی با روش های کنترل حریق زیرحدمتوسط بوده، که این امر به جهت حساسیت موضوع از نقطه نظر مستعد بودن محیط و دستگاه ها برای اشتعال و همچنین ایمنیکارکنان و بیماران بسیار دارای اهمیت است. بنابراین توسعه امکانات در جهت شناخت و آگاهی و برنامه ریزی مدیران جهت رفعنواقص آموزشی کارکنان و همچنین توجه به استانداردهای موجود در این زمینه امری ضروری به نظر می رسد.

نویسندگان

الهه پورصدر

عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامائی، گروه پرستاری و اتاق عمل، دانشگاه آزاداسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

سیدمهدی پورافضلی

استادیار طب اورژانس، گروه طب اورژانس، دانشکده پزشکی، بیمارستان آیت اله کاشانی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران

حبیب جلالی

کارشناس ارشد پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران