شیوه های والدگری ادارک شده، خودتنظیمی هیجانی و مشکلات رفتاری در دانش آموزان پسر

به رغم اهمیت نقش شیوه های والدگری و ادراکات کودکان از رفتارهای والدین و یادگیری خودتنظیمی از آنها، تحقیقات کمی صورت پذیرفته است. ازاینرو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه شیوه های والدگری والدین و خودتنظیمی بر مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی است. از بین تمامی دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان شهریار 200 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان ( 2010 ) و پرسشنامه ارزشیابی رفتاری راتر پاسخ دادند. نتایج حاصل از اجرای تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نشان داد که بیشترین میزان پیش بینی کنندگی مشکلات رفتاری به ترتیب شیوه والدگری استبدادی، خودتنظیمی و سپس سبک های قاطع و سهل گیرانه داشته اند. همچنین رابطه خودتنظیمی و مشکلات رفتاری و رابطه سبک های سهل گیرانه و قاطع با مشکلات رفتاری، منفی و معنی دار بود و سبک استبدادی دارای رابطه مثبت و معنی دار با مشکلات رفتاری ارزیابی گردید. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که هر سه سبک سهل گیرانه، استبدادی و قاطع از شیوه های والدگری و خودتنظیمی، پیش بینی کننده میزان مشکلات رفتاری دانش آموزان پسر است.

کلیدواژه ها:

شیوه های والدگری ، خودتنظیمی هیجانی ، مشکلات رفتاری