اصلاح خطاهای شناختی دانش آموزان از خلال آموزش های مبتنی بر قرآن: اثرها بر بهبود مهارت حل مسئله

در DSM4 به نقش فرهنگ در تبیین اختلالات روانی پرداخته شده است، این موضوع در DSM5 تحت مفهومی با عنوان صورتبندی فرهنگی اشاره شده است و از 16 زاویه بر این نکته تاکید دارد که ارائه خدمات روانشناختی اثربخش، نیازمند توجه به پیشینه ها و آموزه های فرهنگی، قومی، نژادی و ادبیاتی درمان جو است . هدف پژوهش حاضر تاثیر اصلاح خطاهای شناختی و رفتاری از طریق آموزش مبتنی بر قرآن، بر مهارت حل مسئله دانش آموزان بود. روش پژوهش از نوع پیش آزمون –پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. تعداد 40 دانش آموز بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 9 جلسه، 90 دقیقه ای، به صورت گروهی تحت آموزش قرار گرفتند و پیش و پس از آموزش مقیاس حل مسئله را کامل نمودند. یافته ها نشان داد که آموزش خطاهای شناختی مبتنی بر قرآن می تواند بر مهارت حل مسئله و مولفه های آن (اعتماد به مسائل، گرایش به اجتناب و کنترل شخصی) موثر باشد همچنین تغییرات آموزش خطاهای شناختی مبتنی بر قرآن، بر میزان مهارت حل مسئله و مولفه های آن در مرحله پیگیری، پایدار بوده است . در حل مسائل با رویکرد معنوی، نظام جهت گیری فرد نسبت به حل مسئله بر تشخیص و تعریف مسئله و پیدا کردن راه حل مسئله تاثیر می گذارد. نظام جهت گیری مثبت معنوی موجب می شود افراد برای رویارویی با سختی ها جرئت پیدا کنند و مدیریت استرس در آنها افزایش یابد. همچنین به اتفاق های زندگی معنا بدهند و تسلیم رضای خداوند شوند و از بسیاری از تنش های غیرضروری در امان باشند و باور دارند که خداوند، آنان را در سختی ها تنها نخواهد گذاشت.

کلیدواژه ها:

خطاهای شناختی ، خطاهای رفتاری ، قرآن ، مهارت حل مسئله