شیوه های بازنمایی زنان در ساختار گفتمان کلیله و دمنه؛ براساس الگوی ون لیوون

این پژوهش به بررسی چگونگی بازنمایی زنان در کتاب کلیله و دمنه براساس نظریه شیوه بازنمایی کنشگران اجتماعی در رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی ون لیوون می پردازد. دراین متن به طور عمده، کنشگران منفعل خنثی و کنشگران فعال منفی بازنمایی شده اند.هویت دهی به این کنشگران نسبتی و جنسیتی است و در صورتی که بازنمایی کنشگران برپایه کنش های کلامی یا رفتاری زنان ،یا طبق ارزش گذاری راوی و سایر کنشگران روایت صورت گرفته؛این کنش ها و ارزش گذاری ها نیز بیشتر منفی است.شیوه های بازنمایی زنان در کنار تحلیل بافت موقعیتی روزگار تولید و بازتولید های مکرر اثردر طول تاریخ نشان می دهد؛ گفتمان غالب این متن نسبت به زنان،گفتمانی منفی؛ آمیخته از نادیده گرفتن ، بی اهمیتی و هویت زدایی است. گفتمانی که در یک رابطه دیالتیک میان متن و جامعه، برآمده از شرایط فرهنگی-اجتماعی تاریخ کهن جوامع شرقی نسبت به جنس زن بوده است و در عین حال دوباره در متونی که این چنین مورد استقبال و توجه های مکرر بوده اند، تایید و بازتولید گردیده است.

کلیدواژه ها:

ون لیوون ، بازنمایی ، کنشگران ، زنان ، کلیله ودمنه