مقایسه کاربرد سه نوع پلیمر سوپر جاذب بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و نشت الکترولیت ریحان رقم کشکنی لولو (Ocimum bacilicum cv. keshkeni luvelou) تحت تنش شوری

تنش شوری یکی از عوامل محدود کننده رشد در گیاهان میباشد که عملکرد گیاه را تحت تاثیر قرار میدهد. پلیمرهای سوپرجاذب به دلیل قدرت جذب بالای آب در سالهای اخیر به دلیل مشکلات کم آبی و شوری آب، بسیار مورد توجه قرار گرفتهاند. به منظور بررسی اثر سه نوع پلیمر سوپرجاذب بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و نشت الکترولیت گیاه ریحان رقم کشکنی لولو تحت تنش شوری آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد در سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل شوری در 3 سطح 0)، 40 و 80 میلیمولار کلرید سدیم همراه با آب آبیاری) به عنوان فاکتور اول و نوع سوپرجاذب در 4 سطح (شاهد، آکوازورب، تراکوتم و استاکوزورب) به عنوان فاکتور دوم بود. سوپرجاذبها به میزان 2 گرم بطور کامل قبل از کاشت با خاک مخلوط شدند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که اثرات متقابل شوری و نوع سوپرجاذب بر تعداد گره، شاخه فرعی، فاصله میانگره، ارتفاع سنبله، قطر ساقه، وزن تر و خشک برگ، ساقه و سنبله، وزن خشک ریشه و نشت الکترولیت در سطح احتمال یک درصد و بر طول برگ در سطح 5 درصد معنادار شد؛ اما بر ارتفاع و عرض برگ اثر معناداری نداشت. بیشترین طول برگ، فاصله میانگره، ارتفاع سنبله، قطر ساقه، وزن تر برگ، ساقه و سنبله و تعداد برگ در تیمار بدون شوری و کاربرد سوپرجاذب تراکوتم مشاهد شد. بیشترین نشت الکترولیت در تیمار شوری 80 میلیمولار و سوپر جاذب استاکوزورب مشاهده شد. کمترین وزن تر و خشک برگ، ساقه و سنبله و تعداد برگ در شوری 80 میلیمولار و بدون کاربرد سوپرجاذب مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

پلیمر سوپرجاذب ، تنش شوری ، ریحان ، صفات مورفولوژیکی ، نشت الکترولیت