رابطه ویژگی های شخصیتی با عملکرد شغلی در بین پرستاران شاغل در یک بیمارستان آموزشی

مقدمه: سازمان های ارائه دهنده خدمات بهداشتی درمانی همواره درصدد افزایش عملکرد شغلی کارکنان خود هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با عملکرد شغلی در بین پرستاران شاغل در یک بیمارستان آموزشی در شهر یزد انجام شده است. روش پژوهش: این پژوهش، پژوهشی پیمایشی-توصیفی است. در این پژوهش از دو پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت NEO-FFI و عملکرد شغلی پاترسون جهت جمع آوری داده ها استفاده شد جامعه پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در یک بیمارستان آموزشی در شهر یزد در سال 1395 بودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد در بین ابعاد پنج عامل بزرگ شخصیت، دو بعد مسئولیت پذیری ( 52 / 6± 80 / 44 ) و روان نژندی ( 50 / 33 ± 65 / 5 ) به ترتیب بیشترین و کمترین میانگین نمره را به دست آوردند. همچنین نمره عملکرد شغلی در این بیمارستان 26 / 10 ± 5/ 64 به دست آمد. بررسی همبستگی بین متغیرها نشان داد بین عملکرد شغلی و روان نژندی رابطه معکوس ( p=0.004, r= -0.260 ) و با دلپذیر بودن ( p=0.000, r=0.470 ) و مسئولیت پذیری ( p=0.000, r=.0514) رابطه مستقیم وجود دارد . همچنین، براساس نتایج تحلیل رگرسیون، از بین کلیه ابعاد شخصیت، متغیرهای دلپذیر بودن و مسئولیت پذیری قوی ترین پیش بین های عملکرد شغلی بودن د اما تنها 29 درصد واریانس عملکرد شغلی را تبیین نمودند. نتیجه گیری: از بین ویژگی های شخصیتی، دو متغیر دلپذیر بودن و مسئولیت پذیری نقش موثرتری در عملکرد شغلی دارند . به این معنا که پرستارانی که ویژگی های شخصیتی مطلوبی در دلپذیر بودن و مسئولیت پذیری دارند، انتظار می رود که از عملکرد شغلی بهتری نیز برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، عملکرد شغلی ، پرستاران ، بیمارستان آموزشی