مطالعه موردی طرح توسعه بندر شهید رجایی از منظر آمایش سرزمین

آمایش سرزمین به معنای بهره برداری بهینه از امکانات، در راستای بهبود وضعیت مادی و معنوی و در قلمرو جغرافیایی خاص است. در این طرح مزیت های فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی، ساماندهی و نظام بخشی می شود. این کار با هدف ایجاد رابطه منطقی بین توزیع جمعیت و انجام فعالیت ها در پهنه سرزمین با توجه به ویژگ یهای فضایی مناطق است . در این راستا استان هرمزگان با دو ویژگی منحصر بفرد اقتصادی - امنیتی جایگاه بسیار مهمی را در توسعه و اقتدار کشور جمهوری اسلامی ایران برعهده دارد. بندرعباس به دلیل موقعیت مناسب و دسترسی به آبهای آزاد به عنوان کریدور شمال به جنوب شناخته می شود. این دروازه اقتصادی جهت ترانزیت کالای شمال-جنوب مورد استفاده قرار می گیرد. لذا توسعه و تجهیز محورهای اصلی ارتباطی کشور در کریدورهای حمل و نقل بین المللی شمالی-جنوبی و شرقی-غربی کشور به عنوان محورهای اولوی تدار در توسعه، برای استفاده مناسب از موقعیت ممتاز ارتباطی کشور با تاکید بر تمرکززدایی ارتباطی از تهران و استفاده از مسیرهای جایگزین بایستی مورد توجه قرار گیرد. در این راستا طرح توسعه بندر شهید رجایی به منظور ایجاد ظرفیت سالانه تخلیه و بارگیری کانتینری به میزان6 میلیونTEU و قابلیت پهلوگیری کشتی های بالای 100 هزار تن از سال 1383 آغاز گردیده است. مقاله حاضر با ارائه تعریفی کوتاه از آمایش سرزمینی و دفاع غیرعامل انسانی و بررسی رابطه فی مابین این دو موضوع، نقش و ضرورت تدوین آمایش سرزمینی در طرح توسعه بندر شهید رجایی را بررسی کرده است. نتایج حاصل از این بررسی باعث تسریع و دقت نظر در اجرای طرح های توسعه پایدار همچون طرح فوق الذکر و بهینه سازی شرایط محیطی، صنعتی و اجتماعی این منطقه خواهد شد. بی شک نتایج تحقیقاتی از این دست کمک شایانی به شناخت جنبه های مختلف آمایش سرزمینی در حوزه سرزمین های نزدیک ساحل خواهد نمود

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، پدافند غیرعامل ، هرمزگان ، بندر عباس ، بندر شهید رجایی