تاثیر کودهای شیمیایی و آلی در شرایط کم آبی بر عملکرد و اجزای عملکرد کنجد

حفظ محیط زیست و تولید محصولات کشاورزی سالم از وظایف کشاورزی پایدار است و مدیریت عناصر خاک با استفاده از کودهای آلی از ارکان کشاورزی پایدار محسوب می شود. نحوه عمل کودهای مختلف در شرایط تنش خشکی بسیار متفاوت است. به منظور ارزیابی تاثیر تنش کم آبی و کود های آلی و شیمیایی بر عملکرد کمی، و برخی شاخص های مورفولوژیک گیاه کنجد آزمایشی در بهار سال 1393 در کرمان انجام شد. آزمایش به صورت دو طرح کرت های خرد شده جداگانه در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد . تیمارهای آبیاری به عنوان تیمار اصلی شامل دو سطح آبیاری بدون تنش (100 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (50 درصد ظرفیت زراعی) بر اساس 100 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر و تیمارهای کودی شامل چهار سطح کودگاوی (30 تن در هکتار) کود مرغی (10 تن در هکتار) کود شیمیایی ( 80 ، 80 ، 100 ، K ، P ، N) و شاهد به عنوان تیمار فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی بر ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد شاخه جانبی و عملکرد دانه معنی دار بود. همچنین در تمام این صفات به جز در تعداد برگ تیمار کود گاوی با تیمار کود شیمیایی اختلاف معنی داری نشان داد. بیشترین عملکرد دانه در شرایط بدون تنش و کود گاوی (kg/ha 1397) مشاهده شد. به طور کلی کودهای آلی به خصوص از نوع گاوی به دلیل قدرت نگهداری زیادتر رطوبت در مقایسه با کودهای شیمیایی پاسخ بهتری به شرایط تنش خشکی نشان دادند و عملکرد بهتری داشتند. با توجه به نتایج این پژوهش، به نظر می رسد استفاده از کودهای آلی در شرایط محدودیت رطوبت برای غلبه بر اثرات منفی تنش خشکی می تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، کودهای آلی ، کنجد ، عملکرد دانه