بررسی ارتباط میان شدت درد و اضطراب شخصیتی و سایر عوامل مرتبط در بیماران مبتلا به شکستگی اندام تحتانی در روز بعد از عمل جراحی

مقدمه: شکستگی اندام تحتانی از حوادث رایج ترافیکی می باشد که اثرات جسمانی و روانشناختی متعدد روی مصدوم ایجاد می کند. درد ناحیه شکستگی قبل و بعد از درمان از مشکلات شایع بیماران می باشد. شناسایی درد و عوامل مرتبط با آن نقش اساسی را در برنامه ریزی های مراقبتی و مدیریت درد ایفا می کند. لذا این مطالعه با تعیین شدت درد و عوامل مرتبط در بیماران مبتلا به شکستگی اندام تحتانی بعد از عمل جراحی انجام گردید. روش تحقیق: جامعه پژوهش شامل 72 بیمار مبتلا شکستگی اندام تحتانی بستری در بیمارستانهای ساری بودند. جمع آوری اطلاعات از نظر متغیرهای جمعیت شناسی (سن، جنسیت، تحصیلات)، شدت درد، شاخصهای فیزیولوژیک و میزان اضطراب نهان یا شخصیتی افراد در روز بعد از عمل جراحی انجام شد. شدت درد توسط مقیاس رتبه بندی عددی درد در محدوده صفر تا 10 اندازه گیری شد. اضطراب نهان توسط پرسشنامه 20 سوالی اشپیل برگر در محدوده امتیازی 20 تا 80 مشخص گردید. در نهایت اطلاعات بدست آمده توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی بیماران 65/16±60/39 سال بود که در محدوده سنی 18 تا 80 سال بود. 4/76 درصد بیماران مرد و مابقی زن بودند. از نظر سطح تحصیلات 50 درصد بیماران بالای دیپلم و بقیه دیپلم و پایینتر بودند. میانگین شدت درد بیماران برابر با 62/2±90/7 بود که در محدوده شدید قرار داشت. میانگین اضطراب نهان بیماران نیز 22/4±60/37 بود. ارتباط مثبت و معنی داری بین شدت درد و اضطراب وجود داشت(24/0=r و 042/0=P)، به طوریکه بیماران دارای اضطراب شخصیتی بالاتر، شدت درد بیشتری را گزارش کرده بودند. زنان(01/2±5) به صورت معنی داری شدت درد بیشتری را نسبت به مردان(32/2±58/3) گزارش کرده بودند(022=P). بین شدت درد و سطح تحصیلات و سایر شاخص فیریولوژیک ارتباط معنی داری مشاهده نشد(05/0شدت درد بیماران بعد از عمل جراحی شکستگی اندام تحتانی با عوامل متعددی نظیر اضطراب شخصیتی و جنسیت در ارتباط می باشد که میتوان با توجه به آن راهکاری ارتقای مدیریت درد را در برنامه ریزی های مراقبتی تدوین نمود.

کلیدواژه ها:

شدت درد ، شکستگی اندام تحتانی ، اضطراب شخصیتی ، شاخصهای فیزیولوژیک