تاثیر افزودن درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن به تمرینات ثباتی بر روی ناتوانی، ضخامت عضله ی مولتی فیدوس کمری، باورهای اجتنابی ناشی از ترس و باورهای فراشناختی در افراد مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی

مقدمه: کمردرد مزمن از مشکلات عمده ی اسکلتی-عضلانی می باشد که عوامل زیستی-روانی متعددی بر روی آن تاثیر می گذارند. شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن یکی از روش های نوین در درمان بیماران مبتلا به درد مزمن مطرح شده است. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر افزودن درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن به تمرینات ثباتی بر روی ضخامت عضله مولتی فیدوس کمری، ناتوانی، باورهای اجتنابی ناشی از ترس و باورهای فراشناختی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی می باشد.روش تحقیق: این تحقیق کارآزمایی بالینی بر روی 40 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی (20 نفر گروه مداخله و 20 نفر گروه کنترل) با دامنه سنی 45-18 انجام شد. نمره پرسشنامه های ترس از درد، ترس از حرکت، ناتوانی ناشی از کمردرد و باورهای فراشناختی این افراد ثبت گردید. ضخامت عضله مولتی فیدوس کمری در سطح مهره L5 به وسیله اولتراسونوگرافی اندازه گیری شد. در گروه شاهد تمرینات ثباتی در طی 8 هفته (3 تکرار در هفته) انجام پذیرفت. گروه آزمون علاوه بر تمرینات فوق، تحت درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن طی 8 هفته (2 تکرار در هفته) قرار گرفتند. پس از پایان دوره درمان متغیرها مجددا در دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. (001/0 P> )یافته ها: نتایج نشان داد که افزودن درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن به تمرینات ثباتی تفاوت معناداری در افزایش ضخامت عضله مولتی فیدوس کمری نسبت به گروه شاهد ندارد (76/0=P) اما موجب کاهش باورهای اجتنابی ناشی از ترس (ترس از درد و ترس از حرکت)، ناتوانی و باورهای فراشناختی می شود.نتیجه گیری: عوامل روانشناختی همراه با درد که یکی از عوامل تداوم کمردرد است با درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تحت تاثیر قرار می گیرند و ترکیب تمرینات ثباتی با این درمان به بهبود بیشتر بیماری کمک می کند.

کلیدواژه ها:

مولتی فیدوس ، ترس از درد ، ذهن آگاهی ، تمرینات ثباتی ، کمردرد