اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی در بیماران قلبی و عروقی

هدف تحقیق حاضر تعیین اثر بخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری های قلبیعروقی بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود جامعه آماری شامل کلیهبیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امیر کبیر شهر اراک بود و نمونه شام 30 نفرکه به صورت غربالگری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش گمارش شدند. ابزار پژوهش کیفیت زندگیمک نیو بود که شرکت کنندگان طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به آن پاسخ دادند و گروه آزمایش نیز طی 9 جلسهدر جلسات درمان شناختی رفتاری شرکت کردند. تحلیل نتایج در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. تحلیلنتایج مانکوا نشان داد که درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر کیفیت زندگی (حیطه عاطفی، فیزیکی و اجتماعی) اثربخش است.

کلیدواژه ها:

بیماریهای قلبی عروقی ، درمان شناختی رفتاری ، کیفیت زندگی