تاثیر آموزش هوش هیجانی بر شادکامی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان اتاق عمل

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 764

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CTROR01_077

تاریخ نمایه سازی: 27 آذر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: هوش هیجانی مجموعه ای از قابلیت های غیرآگاهانه افراد می باشد که سبب افزایش قدرت سازگاری افراد با مقتضیات محیطی و عوامل تنش زای بیرونی می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش هوش هیجانی بر افزایش شادکامی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری انجام شد.روش بررسی: مطالعه حاضر بصورت نیمه تجربی بوده و جامعه آماری دانشجویان پرستاری آزاد گنبد کاووس و نمونه ها بصورت آسان انتخاب شدند. حجم نمونه 30 نفر، به هر گروه آزمون و کنترل 15 نفر بر اساس جدول تخصیص تصادفی اختصاص داده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی برادبری – گریوز بود. آموزش هوش هیجانی گروه آزمایش در قالب 12 جلسه 50 دقیقه ای طی شش هفته داده شد. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار 16 SPSS استفاده شد. از میانگین، انحراف استاندارد و گزارش درصد در سطح توصیفی و از آزمون T مستقل ، تحلیل کوواریانس یک طرفه و چند متغیری برای تعدیل اثر پیش آزمون به منظور مقایسه میانگین نمرات گروهها در پس آزمون استفاده شد.یافته ها: نمرات گروه مداخله در مولفه ی پیشرفت تحصیلی پس از آموزش مولفه های خود آگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت روابط بترتیب 10/1±4/13 ، 8/82±3/58 ،11/4±4/15 و 7/69±2/03 که در مقایسه با نمرات پیش آزمون تفاوت معنا دار بود(0/001 شادکامی نمره پیش آزمون و پس آزمون در گروه مداخله با توجه به آموزش متغیر هوش هیجانی بترتیب 34/15±5/6 و 50/47±8/5 بودند که در مقایسه با گروه کنترل تفاوت چشمگیر مشهود بود 0/001

هوش هیجانی در گروه مداخله می تواند در شادکامی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری به عنوان عامل محرک مثبت تلقی گردد. بنابراین پیشنهاد می گردد با تکیه بر آموزش مولفه های مذکور و تقویت آنها میزان شادکامی و پیشرفت تحصیلی را در سایر دانشجویان پزشکی ارتقاء داد.

نویسندگان

احمد نورالدینی

دانشجوی دکترای پرستاری، دپارتمان پرستاری، واحد گنبد کاووس، دانشگاه آزاد اسلامی، گنبدکاووس، ایران.

اکرم ثناگو

دکترای پرستاری، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.

احسن اله کلته

کارشناس ارشد اپیدومیولوژی، مرکز تحقیقات مدیریت سلامت و توسعه اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان