مطالعه آزمایشگاهی افزایش بازده سیستم های خورشیدی بر پایه سیستم ترکیبی فتوولتاییک – حرارتی با سیال آب PVT/w

با وجود پتانسیل بالای انرژی خورشیدی برای تامین انرژی مورد نیاز جهان، امروزه تنها درصد کمی از انرژی مصرفی جهان توسط انرژی خورشیدی تامین می شود. این مشکل ناشی از طبیعت متغیر انرژی خورشیدی و بازده نسبتا پایین سیستم های خورشیدی می باشد. سلول های فتوولتاییک دارای بازده بسیار پایینی بوده و انرژی بسیار زیادی در این دستگاه ها به صورت گرما به هدر می رود. در مطالعه حاضر، سیستم های ترکیبی مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند که در آنها می توان انرژی حرارتی هدر رفته در سیستم های فتوولتاییک را مورد استفاده بهینه قرار داده و با کمک سیستم ترکیبی فتوولتاییک – حرارتی که به PVT مشهور است،همزمان الکتریسیته و حرارت مورد نیاز را تامین کرد. در تحقیق حاضر، سلول خورشیدی لایه نازک سیلیکون غیرکریستالی آمورف مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین از کلکتورهای لوله صفحه ای با جنس لوله های آلومینیومی و مسی استفاده شده است که با ترکیب آنها با سلول خورشیدی، یک سیستم فتوولتاییک – حرارتی با سیال آب PVT/w ایجاد خواهد شد. همچنین در این تحقیق 3 نوع متفاوت از نانوسیال ها نانوسیال های h2o- tio2-sio2- c به صورت تجربی مورد آزمایش قرار گرفته اند. نتایج حاصله نشان می دهد که با استفاده از سیستم PVT/wبازده الکتریکی0.6درصد افزایش خواهد یافت و با لوله های مسی می توان به بازده حرارتی 89.11 درصد هم دسترسی یافت.