معیارهای برنامه‌ریزی مدیریت سوانح طبیعی در توسعه پایدار شهرهای کوچک کدامند

به منظور کاهش اثرات بلایای طبیعی در نواحی شهری، توجه برنامه‌ریزان شهری باید به تمامی سطوح برنامه‌ریزی در قالب طراحی ساختار کالبدی شهر متمرکز شود. مدیریت بحران در کشور بعنوان یکی از عوامل اصلی در پیشگیری از سوانح غیرمترقبه و راهکارهای مناسب در حین بروز حوادث تلقی می‌شود و به صورت یک حرفه و رسته علمی نسبتاً نوپا و جوان برای آنکه به عنوان یک رشته علمی و حرفه‌ای بتواند استمرار یابد نیاز به توسعه اصول خود دارد. در کشور ما شهرهای بزرگ، اقداماتی درخصوص تدوین برنامه‌های مدیریت بحران در آنها صورت گرفته است، اما شهرهای کوچک (شهرهای با جمعیت کمتر از 20000 نفر) که تعداد قریب به 800 تا 900 شهر از 1200 شهر کشور را تشکیل می‌دهند هیچ برنامه و قواعدی درخصوص مدیریت بحران برایشان تعریف نشده، در حالیکه کثرت آنها خود منشاء مشکلات فراوان خواهد بود. این موضوع بعنوان یک خلاء در برنامه‌های مدیریت بحران این شهرها همچنان باقی مانده است و چون معیارهای نظام‌مندی در این راستا وجود ندارد، گاهاً تصمیمات سلیقه‌ای مدیران منجر به تحمیل خسارات سنگین و تلفات جانی فراوانی شده، اما می‌توان با استفاده از تجربیاتی که از بلایای قبلی حاصل شده است و استفاده از تجارب دیگر کشورها در برابر چنین حوادثی اصول و معیارهایی با هدفت کاهش اثرات سوانح در شهرهای کوچک را تدوین نمود و تلفیقی از دانش مدیریت بحران با دانش مدیریت شهری در راستای کاهش اثرات بلایا می‌تواند بسیار مؤثر واقع گردد. در این مقاله سعی شده معیارهایی اولیه با اخذ نظرات خبرگان و تأیید آنها تعیین شود سپس با استفاده از روش وزن‌دهی AHP و نرم‌افزار EXPERT CHOICE این معیارها را نهایی و اولویت‌بندی نموده که انشاء‌الله مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

سوانح طبیعی ، مدیریت بحران ، روش وزن‌دهی AHP ، توسعه پایدار