خشکسالی، کم آبی و مهاجرت در استان کرمان

ماندگاری و عدم ماندگاری در یک محیط وابسته به عوامل و عناصر مختلفی می باشد. شرایط مطلوب آب و هوایی، خاک و آب مناسب، دسترسی به راههای ارتباطی و بازارها، وجود امکانات رفاهی و … در نقطه ای از نشانه های اساسی تجمع و تمرکز می باشند. بر عکس اگر در شاخص های فوق تزلزل و عدم ثبات و تغییر مداوم رخ دهد، توجهات و گرایشات انسانی به کانونها و مراکز دیگر روی می آورد. با این وضعیت استان کرمان دارای استعدادها و توانهای طبیعی و انسانی بالقوه و بالفعل است که جاذب جمعیت زیادی شدهاست. درکنار آن محدودیتهای اقلیمی و منابع آبی و شکل بارشهای سالیانه و فصلی بویژه درمحیط های کوهستانی همنند شهرستانهای بافت، سیرجان و تا حدودی بم جامعه روستایی را با تهدیدات جدی کواجه ساخته به طوی که رابطه تنگاتنگی بین بارشهای چند دهه قبل و رشد جمعیت روستایی و شهری و تاثیری که بر مهاجرتهای روستایی گذشته قابل توجه بوده است. کاهش بارندگی و خشک شدن و یا کمبود منابع آبی سطح الارضی در بوجود آمدن سختی های زندگی روستایی موثر اقع شده و با وجود اندک بودن خدمات و زمینه های فعالیتی بسیاری از روستائیان بویژه در نقاط کوهستانی دست به مهاجرتهای وسیعی به سوی شهرها زده اند که نه تنها مشکلاتی را برای مبدا مهاجرتها یعنی روستا بوجود آورده اند، بلکه پخش نامتعادل جمعیت و منابع و امکانات را نیز سبب شده و پدیده های ماکروسفالی و رشد های ناموزون و … را در سطح استان پدیدارکرده اند. در این شرایط برنامه ریزی توسعه و آمایش منطقه ای و برنامه ریزی های خرد و ناحیه ای از نیازهای اساسی در سطح استان می باشند.