بررسی بهبود خرابی رطوبتی در مخلوط های آسفالتی به روش انرژی آزاد سطحی

خرابی یا حساسیت رطوبتی در مخلوط های آسفالتی که از آن میتوان تحت عنوان پتانسیل بروز عریان شدگی یاد کرد یکی از خرابیهای عمدهای است که در روسازیهای بتن آسفالتی اتفاق میافتد. البته لازم به ذکر است که اثر حضور رطوبت در مخلوط های آسفالتی به عنوان اصلیترین عامل خرابی روسازی مطرح نمیباشد اما راهیابی رطوبت به داخل مخلوط آسفالتی میتواند آسیبپذیری بتن آسفالتی را در مقابل هر یک از عوامل یاد شده به نحو قابل ملاحظه ای افزایش دهد. در این پژوهش از مفهوم ترمودینامیکی برای اندازه گیری انرژی آزاد سطحی و چسبندگی واز دو نوع سنگدانه با ویژگی ها و خاصیت متفاوت و از ماده پلیمر رزین خشک به عنوان ماده افزودنی ضد عریان شدگی با دو درصد مختلف استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که اضافه کردن ماده پلیمر رزین خشک سبب افزایش در جز بازی انرژی آزاد سطحی و کاهش در جز اسیدی انرژی آزاد سطحی قیر میشود که این عامل باعث چسبندگی بیشتر قیر و سنگدانه های اسیدی بوده و به مقدار قابل توجهی سبب افزایش مقاومت در برابر خرابی رطوبتی میباشد. همچنین استفاده از پلیمر رزین خشک سبب شده است که انرژی آزاد چسبندگی قیر- سنگدانه در حضور آب افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

مخلوط آسفالتی ، خرابی رطوبتی ، افزودنی ضد عریانشدگی ، پلیمر رزین خشک ، انرژی آزاد سطحی