مروری بر وضعیت زیستی زنبوران عسل کوچولوی ایران (Apis florea)

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 647

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ECONF01_481

تاریخ نمایه سازی: 21 تیر 1393

چکیده مقاله:

زنبوران عسل متعلق به جنس Apis از نظر چثه در سه گروه زنبوران عسل با جثه بزرگ، متوسط و کوتوله تقسیم بندی می شوند که زنبوران عسل گونه ی Apis florea متعلق به دسته ی سوم می باشند. اندازه ی طول بال جلویی در زنبوران عسل این گونه بین 5-7 میلی متر ارزیابی شده است. این زنبوران اکثرا در نواحی شهری، مناطق با فعالیت کشاورزی زیاد و ساوانا لانه سازی می نمایند. ناحیه ی پراکنش این گونه در ایران، در نیمه ی جنوبی این کشور می باشد. مطالعات مورفولوژیک این گونه در ایران در کل نشان دهنده ی آن است که هم بستگی مثبتی بین افزایش ارتفاع و افزایش جثه، مطابق قانون برگمن، در این گونه مشاهده می شود. به طوری که زنبوران عسل مناطق جنوب غربی کشور با عرض جغرافیایی بیش تر و زنبوران بزرگ تر در یک گروه و زنبوران عسل مناطق جنوب شرقی کشور با عرض جغرافیایی کم تر و زنبوران کوچک تر در گروه دیگر قرار می گیرند. مطالعات مورفولوژیک و ژئومتریک - مورفومتریک دیگری که در مورد زنبوران عسل کوچولوی تعدادی از استان ها در ایران انجام شده، نشان داده است که زنبوران عسل استان هرمزگان (با عرض جغرافیایی پایین تر) متمایزتر از زنبوران عسل استان های دیگر (ایلام، خوزستان و بوشهر) که دارای عرض جغرافیایی بالاتر هستند، می باشند. هم چنین طول نیم حلقه های پشتی شکمی سوم و چهارم و طول خرطوم، صفت های مورفولوژیک دارای بیش ترین تغییر در زنبوران عسل کوچولوی ایران ارزیابی شده است. مطالعه ی کاریوتیپی نیز 16 کروموزوم این گونه را در 2 گروه شامل : 4 کروموزوم متاسانتریک (1،4، 7 و 11) و 12 کروموزوم (شامل کروموزوم های ساب متاسنتریک، ساب تلوسانتریک و 2 کرومزوم آکروسانتریک) تقسیم بندی نموده است. مطالعه مولکولی این زنبوران با استفاده نشانگرهای میکروستالیت نشان دهنده ی آن است که این زنبوران از وضعیت ژنتیکی مناسبی برخوردار بوده که این خود ناشی از تنوع محیطی و اثرات متقابل ژنوتیپ و محیط است. هم چنین از نظر مورفولوژیک در بین زنبوران عسل Apis florea در آسیا، تقریبا حالت متمایزی دارا می باشند. این گونه از اهمیت بالایی در گرده افشانی گیاهان زراعی در نواحی جنوبی ایران برخوردار بوده و به عنوان یک سرمایه بومی و ملی برای کشور ایران محسوب می شود که بایستی اقدامات جدی در حفظ این گونه بعمل آید.

نویسندگان

تقی قاسمی خادمی

کارشناس ارشد معاونت پژوهشی جهاد دانشگاهی واحد استان اردبیل

نعمت اله اسدی

عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Akratanakul P 1977. The natural bistory of the dwarf honey ...
  • Asadi N. 2010. Final project report of "Evaluatio of genetic ...
  • Hepburm HR, Radloff SE. 2011. Honeybees of Asia. Springer Heidelberg ...
  • Mogga Y, Ruttmer F. 1988. Apis florea in Affica. Source ...
  • Ozkan A, Gharleko MM, Ozden B, Kandemir I. 29. Multivariate ...
  • Parechebreh SH, Farshineh-Ad MB, Fallabzadeb M, Babaei M. 2010. Determiping ...
  • Raffiudin R. 202. Honeybee behavioural evolution and itpr gene structure ...
  • Seeley TD. 1982. How boneybees fnd a home. Scientific American ...
  • Rinderer TE, Oldroyd BP, Wongsiri S, Sylvester HA, Deguzman LI, ...
  • Rinderer TE, Wongsiri S, Kuang BY, Liu JS, Oldroyd BP, ...
  • Ruttmer F, Pourasghar D, Kaubausen D 1985. Die Hoigbienen des ...
  • Rutter F, Mossadegh MS, Kauhau senkeller D. 1995. Distribution and ...
  • Wongsiri S, Thapa R, Oldroyd BP, Burget MD. 1996. A ...
  • Wu Y, Kuang B. 1987. Two species of small boneybee-a ...
  • نمایش کامل مراجع