مدلسازی مکانی غلظت NO2 و تهیه نقشه ریسک فازی (مطالعه موردی: شهر تهران)

آلودگی هوا یکی از مشکلات مهم شهر‌های بزرگ محسوب می‌شود. یکی از اهداف مسئولین شهری آگاه‌سازی شهروندان از میزان کیفیت هوا در مناطق مختلف شهر است. با توجه به اینکه NO2 یکی از آلاینده‌های مهم هوا در شهر تهران است و تاثیرات زیانباری بر سلامت انسان دارد. از طرفی آلودگی هوا یک مساله مرتبط با مکان است و داده‌های مکانی در تعریف مرز‌ها ابهام دارند؛ در حالی که استفاده از مفاهیم فازی می‌تواند در این گونه مسائل مفید باشد. به همین دلیل در مقاله حاضر به مدلسازی مکانی این آلاینده و تهیه نقشه ریسک فازی پرداخته شده است. برای این مدلسازی از داده‌های غلظت آلاینده NO2 اندازه‌گیری شده در ایستگاه‌های پایش کیفیت هوا شامل 41 ایستگاه ثابت در شهر تهران در سال 1391 استفاده شده است. نقشه ریسک فازی با استفاده از غلظت بیشینه NO2در سال 1391 و تراکم جمعیت و با بهره‌گیری از موتور استنتاج گر فازی ایجاد شده است. نقشه تولید شده در این مقاله نشان می‌دهد که ریسک در نواحی شرقی و جنوبی بالا می‌باشد؛که 37 درصد از مساحت شهر تهران را تشکیل می‌دهد. در حالی که فقط 10 درصد شهر دارای ریسک پایین است؛ که در قسمت‌های شمال شرق و جنوب غربی می‌باشد. اطلاعات تولید شده توسط این مدلسازی می‌تواند در آنالیز، برنامه‌ریزی و مدیریت کیفیت هوای شهر مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آلودگی هوا ، نقشه ریسک فازی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، مدلسازی مکانی ، NO2