قراردادهای تامین منابع مالی (مورد مطالعه: ربا در ایران)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 593

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EMCE04_254

تاریخ نمایه سازی: 21 خرداد 1398

چکیده مقاله:

با گسترش نظام سرمایه داری و نقش بانک در قراردادها و معاملات جامعه های اسلامی، مسلمانان به فکر استفاده از بانک در معاملات افتادند . فعالیت های بانک ها قرض آمیخته با بهره بود ولی از دیدگاه اسلام ربا ممنوع است، اختلاف نظر چندانی بین فقیهان، درباره ماهیت و قلمرو ربا در امور قراردادها، توافق نامه ها و تجارت وجود ندارد. برای حل مشکل، گروهی از عالمان به فکر طراحی الگوی جدیدی از نقش بانک در قراردادها افتادند و گروهی دیگر با ارائه تفسیرهای جدید ربا، درصدد تجویز بانکداری متعارف برآمدند. قانون بانکداری بدون ربا، روش های دیگری برای تخصیص منابع جایگزین کرد که در یک تقسیم بندی کلی می توان به چهار گروه: 1- قرض الحسنه، 2- قراردادهای مبادله ای ( فروش اقساطی، اجاره به شرط تملیک، سلف، خرید دین و جعاله)، 3- قراردادهای مشارکتی (مشارکت مدنی، مشارکت حقوقی، مضاربه، مزارعه و مساقات) و 4- سرمایه گذاری مستقیم، تقسیم کرد. در این مقاله با بیان انواع قراردادهای تخصیص منابع مالی به دو دسته حلال و حرام به دنبال یافتن قراردادهای مالی بدون ربا بوده ایم. نتایج تحقیق نشان داد که تخصیص منابع مالی با قراردادهای مشارکتی و مبادله ای غیر ربوی نیز در بانک های ایرانی امکان دارد.

نویسندگان

علی محمد علیزاده

دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

حسینعلی احمدی جشفقانی

دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران