تشخیص بیماری ام. اس. با رویکرد جدید جهت استخراج ناحیه نخاع سرویکال در تصاویر تشدید مغناطیسی به منظور تخمین قطر مقطعی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 790

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENGCONF01_005

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1397

چکیده مقاله:

بیماری مالتیپل اسکلروزیس یا ام. اس.، به نوعی بیماری سیستم عصبی مرکزی یعنی اعصابی که شامل مغز و طناب نخاعی است، اطلاق می شود. تصویربرداری تشدید مغناطیسی موثر ترین روش تشخیص بیماری ام. اس. است. در ام. اس. آسیب های کانونی به بافت های مغز و نخاع وارد می شود و تصویربرداری تشدید مغناطیسی حساس ترین و بهترین روش برای تشخیص تغییرات در بافت و در طول زمان می باشد . از آنجایی که تا کنون بیشتر اندازه گیری ها بر روی مغز متمرکز بوده است ارتباط بین آتروفی نخاع و پیشرفت بیماری از مباحث مورد توجه محققین بوده است. از تصویربرداری تشدید مغناطیسی جهت مطالعات بیماریهایی مثل ام. اس. و آلزایمر زیاد استفاده می شود ولی استفاده از تصویربرداری تشدید مغناطیسی در تشخیص و اندازه گیری آتروفی نخاع موضوع مورد بحث محققین می باشد. نخاع و به خصوص بخش گردنی ارتباط مهمی در روند بیماری ام. اس. داشته و تحقیقات نشان داده است که ناهنجاریهای نخاعی در بیماران ام. اس. بیشتر نواحی گردنی نخاع را نسبت به نواحی سینه ای یا کمری تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش با استفاده از روش خودکار مبتنی بر پردازش تصویر، پس از نرمالیزه نمودن تصویر، روشهای پیش پردازش جهت بهبود تصویر و آماده شدن جهت پردازش اصلی روی آن اعمال می شود. پس از آن، با استفاده از تکنیک های لبه یابی و دنبال نمودن لبه، نواحی کاندیدای موردنظر به دست می آید. با استفاده از دانش پیشین در مورد طناب نخاعی و مهره ها، با اعمال شروط مناسب، نواحی موردنظر تشخیص داده می شود. با اندازه گیری پارامترهای دقیق توسط متخصص انجام شده است، به عنوان ورودی یک شبکه عصبی مناسب و پرکاربرد، که از قبل با داده های آموزشی، آموزش دیده شده است، تخمین بیماری انجام خواهد شد. که در نهایت این تخمین با صحت و معیار دایس بیش از 72 درصد، که مقدار مطلوبی بوده، به خوبی به پزشک در مورد تصمیم گیری های اولیه کمک شایانی خواهد کرد و امید است که این روش، با بهبود و بکارگیری، به عنوان تکنیکی مورد استفاده برای اغلب پزشکان باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

محسن فروغی پور

گروه مغز و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سعید طوسی زاده

گروه مهندسی برق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مشهد، مشهد، ایران

اعظم سادات امینی

کارشناس ارشد تکوین سلولی،دانشکده پزشکی،دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

سید جواد حسینی نژاد

گروه مهندسی پزشکی بیوالکتریک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران