آسفالت متخلخل به عنوان روش توسعه کم اثر در کاهش رواناب سطحی (مسیل سرافرازان مشهد)

روش توسعه کم اثر (Low Impact Development) شهرها امروزه در طراحی شبکه های جمع آوری و هدایت آب های سطحی به طور فزآینده ای برای کاهش عوارض هیدرولوژیکی و جانبی ساخت و ساز و توسعه در حوضه های شهری مورد استفاده قرار می گیرد. توسعه کم اثر در واقع یکی از روش های مدیریت رواناب شهری برای حفظ یا بازگرداندن شرایط هیدرولوژیکی طبیعی یک حوضه آبریز به حالت پیش از توسعه یافتگی می باشد. در روش LID با استفاده از خصوصیات و مورفولوژی طبیعی و ایجاد ابنیه های پیشنهادی در سطح حوضه، اقداماتی در جهت کاهش حجم و دبی اوج رواناب، تصفیه آلودگی رواناب و همچنین افزایش نفوذ و تغذیه سفره های آب زیرزمینی صورت می گیرد. به عبارت دیگر اصول توسعه کم اثر بر پایه کنترل رواناب در مبدا از طریق به کارگیری روش های کنترلی کوچک مقیاس که در سراسر منطقه توزیع شده اند بنا شده است. استفاده از توسعه کم اثر مزایای اقتصادی و زیست محیطی بسیاری دارد که می توان به تغییرات کم در نواحی در حال توسعه، حفظ ویژگی های طبیعی محیط و مقرون به صرفه بودن نسبت به سیستم های قدیمی مدیریت رواناب اشاره کرد. هدف اصلی موردنظر در تحقیق شامل کاهش رواناب سطحی و دبی پیک سیلاب با استفاده از شیوه های سازه ای می باشد. روند انجام تحقیق به شکل زیر است: برای انجام این تحقیق ابتدا اطلاعات مورد نیاز شامل مواردی چون منحنی های شدت-مدت- بارندگی، نقشه های کاربری شهری و اراضی، نقشه های توسعه شهری و غیره حوضه مسیل دلاوران مشهد جمع آوری شده سپس با توجه به ایجاد مدل هیدرولوژیکی مناسب مقادیر رواناب و دبی پیک سیلاب در محدوده مورد مطالعه برآورد می شود. در ادامه با استفاده از یک روش توسعه کم اثر (LID) که تغییر بستر نفوذناپذیر به نفوذپذیر است، کاهش رواناب و دبی پیک سیلاب با توجه به وضعیت موجود و آینده بررسی می گردد. میزان کاهش دبی پیک در مقایسه با شرایط موجود اثر بخشی این روش را روشن خواهد ساخت.

کلیدواژه ها:

روش توسعه کم اثر ، رواناب سطحی ، مسیل دلاوران ، دبی پیک سیلاب ، شیوه های سازه ای