پایش گسترش مکانی شهر تبریز بین سال های 2000 تا 2018 با استفاده از سری زمانی داده های ماهواره لندست

با آغاز قرن 21 میلادی رشد شهرنشینی سرعت بیشتری به خود گرفته و پیش بینی شده است که تا سال 2050 بیش از 66 % مردم دنیا ساکن شهر ها شوند. افزایش شهرنشینی معضلات زیست محیطی جدی ای را در شهر ها ایجاد کرده و سبب تغییرات کاربری/پوشش اراضی در شهر ها شده است. پایش تغییرات زمین در نواحی شهری می تواند پشتیبان تصمیم گیری در مدیریت منابع و برنامه ریزی شهری باشد. سنجش از دور ابزاری مفید برای تهیه نقشه و تحلیل تغییرات کاربری/پوشش زمین مهیا می کند. در این پژوهش با استفاده از تصاویر ماهواره لندست به ارزیابی گسترش شهر تبریز و تغییرات کاربری/پوشش اراضی طی بازه 2000 تا 2018 در این شهر پرداخته شد. نتایج نشان داد که در طی این بازه مساحت اراضی با پوشش خاک لخت 21.48 % کاهش یافته و اراضی با پوشش سطوح نفوذ ناپذیر 42.60 % افزایش یافته است. بر خلاف خاک لخت و سطوح نفود ناپذیر، پوشش گیاهی طی بازه مطالعه روند کاهشی یا افزایشی ثابتی نداشته و دارای نوسان بوده است. ارزیابی ها نشان می دهد که شهر تبریز از سمت شمال شرقی، شمال غربی و جنوب غربی گسترش داشته است. و با توجه به محدودیت های موجود رشد شهر تبریز از سمت شرقی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

شهرنشینی ، کاربری/پوشش اراضی ، لندست ، سطوح نفوذ ناپذیر ، گسترش شهر