تدوین الگوی کاهش ریسک خسارت لرزه ای محیط های شهری با توجه به ویژگی های آسیب پذیری ساختمان ها با درنظر گرفتن عدم قطعیت ها (مطالعه موردی منطقه8 شهر مشهد)

رخدادهای طبیعی که جزیی از فرایند زندگی بشر به شمار می آیند امروزه به عنوان چالشی اساسی در جهت رسیدن به توسعه پایدار جوامع شهری مطرح می باشند. زلزله یکی از خسارت بار ترین رخدادهای طبیعی است که وقوع آن در سالهای گذشته خسارات مالی و انسانی بسیاری را بر کشورمان ایران تحمیل نموده است. امروزه اهمیت خطر زلزله در کشور ما با گسترش سطح شهر نشینی، تمرکز جمعیت و سرمایه های مادی و انسانی در شهرهای بزرگ و افزایش آسیب پذیری این سرمایه ها در پهنه زلزله خیز ایران، بیشتر درک میشود. وسعت و شدت خسارات ناشی از وقوع زلزله در یک محیط شهری به عوامل مختلفی از قبیل: مشخصات زمین لرزه، الگوی شهرسازی، کیفیت ساختمان سازی و ویژگیهای ژئوتکنیکی منطقه بستگی دارد. در این تحقیق، تحلیل ریسک خسارت مالی و جانی محتمل ناشی از تخریب انواع ساختمانها بر اثر وقوع زلزله احتمالی با در نظر گرفتن عدم قطعیت های موجود در مشخصه زلزله و مدل های مرتبط با آن و با توجه به عدم قطعیت ها در وی ژگی های آسیب پذیری ساختمانها، با استفاده از یک روش مبتنی بر درخت منطقی، برای وضع موجود منطقه 8 شهر مشهد انجام گرفته است. همچنین به منظور سنجش تاثیر ویژگیهای آسیب پذیری ساختمانها شام ل نوع سازه، ارتفاع و سطح آیین نامه طراحی در میزان خسارات و تلفات، سناریوهای مختلف با ایجاد تغییر در پارامترهای ورودی برای منطقه مورد مطالعه تحت بررسی قرار گرفته است . بر مبنای نتایج این تحقیق و با توجه به نتایج مدلسازی های متعدد، راهکارهای مدیریتی مقاومسازی محیط های شهری بر اساس اصلاح ویژگی های آسیب پذیری ساختمانها اولویت بندی شده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل ریسک ، خسارت لرزه ای ، عدم قطعیت ، ویژگیهای آسیب پذیری ساختمانها ، محیط های شهری