بررسی وضعیت خشونت خانگی در زنان تحت پوشش مراکز بهداشتی ثامن مشهد

خشونت خانگی شایع ترین شکل خشونت علیه زنان با بیشترین عوارض اجتماعی، روانی و اقتصادی است. خشونت همسران مساله ای هست که حیات خانواده و حامعه را تهدید می کند. این گونه خشونت ها در همه کشورها گزارش شده و موضوع اصلی کنفرانس حقوق بشر وین در سال 1997 بود که در آن ابعاد گوناگون خشونت و راهکارهای عملی کاهش آن بیان شد. پس هدف تحقیق حاضر، بررسی وضعیت خشونت خانگی (روانی، جنسی، فیزیکی و مالی) در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ثامن بود.این مطالعه به صورت مقطعی، توصیفی، تحلیلی و بر اساس تحلیل داده های ثانویه است که اطلاعات آن به صورت گذشته نگر جمع آوری شده است. جمعیت نمونه مورد مطالعه این پژوهش شامل 80 نفر (زن) است که در فاصله زمانی 6 ماه اول سال 1398 به دلیل خشونت به مراکز بهداشتی ثامن مشهد مراجعه و در آنجا تشکیل پرونده داده اند.یافته های تحقیق حاکی از بالاترین میزان خشونت در بین زنان سنین 25 تا 35 سال می باشد که به تناسب، سن که بالا می رود میزان خشونت کاهش می یابد. یافته های این تخقیق نشان می دهد که71 درصد زنان مورد خشونت قرار گرفته دارای تحصیلات دیپلم و زیر دیپلم بوده اند که بالاترین میزان را در جدول به خود اختصاص داده اند. کمترین میزان خشونت هم در بین زنانی است که دارای تحصیلات فوق لیسانس و بالاتر هستند. براساس این پژوهش زنان در هر سنی ممکن است مورد خشونت قرار گیرند. نتایج تحقیق حاکی ازآن است که بیشترین میزان خشونت از نوع خشونت کلامی – روانی و مالی است و خشونت های جسمی دررده های بعدی قرار دارند و میزان خیلی کمی از خشونت جنسی مشاهده شد؛ که یکی از علل نبود خشونت جنسی در پرونده ها، عدم گزارش آن به مراکز بهداشتی است زیرا مساله رازداری و حیثیت و آبرو اهمیت ویژه ای دارد. همچنین نتایج نشان می دهد 20 درصد علت خشونت نامشخص است. اما در موارد بعدی بیشترین علت خشونت به دخالت خانواده بر می گردد.

کلیدواژه ها:

خشونت ، زنان ، مراکز بهداشتی