ارایه و تدوین اصول و مبانی مدیریت بحران مراکز ویژه دانشگاهی، مورد مطالعاتی، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی در شهر تهران

زمین لرزه ها آسیب های فراوانی را به ساختمان ها ها وارد می کنند و تلفات جانی و خسارات مالی بسیاری بر جای می گذارند. تجربه نشان می دهد که حتی در صورت مقاومت ساختمان در برابر زلزله، اجزای غیر سازه ای پتانسیل زیادی برای وارد کردن آسیب های جدی به کاربران یا ایجاد اختلال در کارکرد ساختمان دارند. در این میان، مراکز با حساسیت بالا از جلمه مراکز دانشگاهی به دلیل وجود دارایی های انسانی، علمی، اسنادی و تجهیزاتی از حساسیت بالایی برخوردارند. افزون بر نابه سامانی های غیر سازه ای، کمبود اگاهی اساتید، کارکنان و دانشجویان از روش های مواجهه با خطر، این گونه مراکز آموزشی را اسیب پذیرتر می نماید. هدف مقاله، تدوین برنامه کاهش خطرپذیری پژوهشکده در برابر زلزله و آتش سوزی می باشد. بدین منظور، با توجه به اهمیت بالای این پژوهشکده به لحاظ علمی، عملکردی (وجود مواد آزمایشگاهی قابل انفجار و اشتغال)، وجود تعداد بالای کاربران و همچنین بالا بودن میزان خطرات ثانویه پس از زلزهل نظری آتش سوزی به عنوان مورد مطالعاتی برگزیده شده است. روش پژوهش ترکیبی کمی کیفی از نوع پیمایشی است. داده های پژوهش علاوه بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی، از طریق تکمیل پرسشنامه توسط اساتید، دانشجویان و کارکنان و مصاحبه با مسیولان دانشکده گردآوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش کمی (آمار توصیفی و استنباطی) و کیفی تکنیک SWOT استفاده شده است. نتیجه گیری مقاله در قالب راهکارهای نرم افزاری شامل نمودار تشکیلاتی فرماندهی حادثه، کلاس های آموزش همگانی، مانور، پلان های تخلیه اضطراری و راهکارهای سخت افزاری شامل تثبیت و جابه جایی عناصر و الحاقات غیر سازه ای ارایه شده است. مقاله نتیجه می گیرد که با به کارگیری توامان راهکارهای نرم افزاری و سخت افزاری می توان گام موثری در راستای کاهش خطرپذیری پژوهشکده برداشت.

کلیدواژه ها:

زلزله ، کاهش آسیب پذیری ، سامانه فرماندهی حادثه ، مدیریت بحران ، پژوهشکده گیاهان و مواد اولیه دارویی ، تهران