رابطه سطح فعالیت بدنی متوسط، با کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی در کارکنان بانک ملی استان خراسان رضوی

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سطح فعالیت بدنی متوسط مرتبط با تندرستی ، در کارکنان بانک ملی خراسان رضوی بود. روش بررسی:جامعه آماری این پژوهش شامل 2150 نفر از کارکنان بانک ملی استان خراسان رضوی بود که از طریق جدول مورگان 326 نمونه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی با استفاده از پرسشنامه SF-36 و سطح فعالیت بدنی پرسشنامه بک تعیین شد. پایانی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. اطلاعات با استفاده از آزمون آماری علامت و همبستگی اسپیرمن در سطح معنی داری (P < 0.05) تجزیه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی در کارکنان بانک بین سطح فعالیت بدنی متوسط رابطه معنی داری به لحاظ آماری وجود نداشت (P ≥ 0.05) همچنین بین سطح فعالیت بدنی متوسط مرتبط با ورزش و اوقات فراغت کارکنان با کیفیت زندگی مرتبط با تندرستی رابطه معنی داری به لحاظ آماری یافت نشد. (P ≥ 0.05) نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل انگیزشی جهت شرکت در ورزش و مسابقات در سطوح مختلف درون سازمانی و برون سازمانی کافی نیست، هم چنین زیر ساختهای مناسب جهت بهرهمندی نیروی انسانی بانک از فعالیتهای بدنی منظم گروهی و انفرادی وجود ندارد. براین اساس و با توجه به ماهیت شغلی کارمندان بانک، احساس نیاز به شرکت در فعالیتهای مختلف ورزشی در آنان نهادینه نشده است، از این رو عامل می تواند زنگ خطری جهت توجه بیشتر سازمان به عوامل انگیزشی و فراهم ساختن بستر مناسب تر جهت انجام فعالیت های ورزشی باشد.

کلیدواژه ها:

سطح فعالیت بدنی متوسط ، تندرستی ، کارکنان