بررسی اثرات انتی بیوتیک ها و سایر مواد شیمیایی برامنیت غذایی طیور

امروزه بقایای انتی بیوتیکی و افت کشها در بافتهای خوراکی طیور و انتقال آنها به بدن مصرف کنندگان مسبب عوارضی نظیر سرطان زایی و و اکنشهای الرژیک گردیده است در کل طیور به دو روش مستقیم و غیرمستقیم درمعرض مواد شیمیایی قرار می گیرند که این الودگی ها به ترتیب توسط انتی بیوتیکها و افت کشها ایجاد می شود این مواد بصورت مستقیم و یا متابولیتهای آنها به داخل بافتهای طیور مانند گوشت و چربی، جگر و تخم مرغ وارد می شوند و بسته به ویژگیهای آن مانند اندازه و PKa در بافتهای خاص رسوب می نماید دو جنبه اصلی ارزیابی امنیت غذایی طیورکمیت ومقار سمیت این موادباقی مانده می باشد دوز یک ترکیب خاص که اثر شدیدی در ازمایشات نداشته باشد به عنوان سطح اثر غیرقابل مشاهده یا NOEL معرفی شده و برای تعیین تولرانس حداکثر غلظت امن ماده شیمیایی در غذا و فاکتور امنیت طیور به کار می رود فاکتور امنیت 100 برای مواد با تاریخچه طولانی مانند تتراسایکین و 1000 برای مواد شیمیایی جدید استفاده می شود و بصورت برچسبهایی بربسته بندی طیور مشخص می شوند دامپزشکان مدت زمانی که 50 درصد غلظت اولیه ماده شیمیایی از بدن طیور خارج شود را نیمه عمر حذف می نامند و معتقدند که پس از گذشت پنج نیمه عمر حذف غلظت این موادباقی مانده در بافتها کمتر از تولرانس تعیین شده می باشد.

کلیدواژه ها:

انتی بیوتیک ، طیور ، امنیت غذایی