بررسی رفتار دیوارهای برشی فولادی با اتصال ورق تنها به یکی از اعضای مرزی و مقایسه آن با دیوار برشی فولادی مرسوم

در سالهای اخیر، از دیوارهای برشی فولادی به عنوان یک سیستم مقاوم در برابر بارهای جانبی با عملکرد لرزه ای مناسب، در ساخت ساختمانهای جدید و تقویت ساختمان های موجود استفاده شده است. دیوار برشی فولادی معمولا به سه صورت با سخت کننده، بدون سخت کننده و کامپوزیت اجرا می شود که دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده از مقبولیت بیشتری برخوردار است. یک دیوار برشی فولادی بدون سخت کننده متشکل از ورق فولادی است که توسط تیرها و ستون ها احاطه شده است که در آن به طور معمول، ورق پرکننده به اعضای مرزی به طور سرتاسری و کامل متصل می شود. پاره ای از تحقیقات انجام گرفته در زمینه اتصال ورق داخلی تنها به یکی از اعضای مرزی، حاکی از عملکرد قابل قبول این سیستم می باشد. بدین منظور در این تحقیق، چندین نمونه با طول مختلف که در آنها ورق داخلی به اعضای مرزی به طور کامل اتصال یافته بودند، طراحی شده و در نرم افزار ABAQUS مورد تحلیل قرار گرفتند. سپس در آن نمونه ها با اتصال ورق تنها به یکی از اعضای مرزی، رفتار دیوارهای برشی فولادی با اتصالات بخشی در نرم افزار ABAQUS مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده در این تحقیق موید این مطلب است که مقاومت، جذب انرژی و همچنین شکل پذیری دیوارهای برشی فولادی با اتصالات نیمه نسبت به حالت با اتصال کامل کمتر است. همچنین در دیوارهای برشی فولادی با اتصالات بخشی، گستردگی کمتری از نظر تسلیم ورق نسبت به دیوارهای برشی فولادی با اتصالات کامل مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

روش اجزاء محدود ، دیوار برشی فولادی ، مقاومت ، جذب انرژی ، شکل پذیری