بهره گیری از تاثیر قابلیتهای طراحی پایدار محیطی بر رفتار کودکان کار(کودکان خیابانی)

گسترش روزافزون کودکان کار و خیابانی در تمام جوامع اعم از توسعه یافته و در حال توسعه از جدیترین آسیب های تهدید کننده جوامع بشری است و در این راستا افزایش کودکان خیابانی، برآیندی از کارکردهای نامناسب نهادهای اثرگذار در ظهور این آسیب می باشند. بنابراین ضروری است به این پدیده در مباحث اجتماعی و خانوادگی پرداخته شود و شناخت و آگاهی لازم در این زمینه بدست آید تا بتوان با خلق فضاهای مورد نیاز لااقل در اصلاح ناهنجاری های اجتماعی این کودکان و بازآفرینی آنها تلاش کرد. کودک، نه فقط در قالب برنامه های آموزشی و پرورشی، بلکه به وسیله اجزا و عناصر معماری در سامانه های کالبدی و عملکردی امکان پذیر است. روش تحقیق در این مقاله که یک تحقیق هنجاری-ارزشی بوده، با جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و تحلیل آنها با استفاده از روش توصیفی -تحلیلی صورت گرفته است که بررسی نحوه تاثیر طراحی محیط و فضاهای پایدار بر شکل گیری معماری آن و ارائه راه کارهایی برای افزایش کیفیت محیط زیست کودکان کار که نیازمندعواملی برای بهبودزندگی وحل هرچه بهتر آسیب هایی که با آنهامواجه هستند، میپردازد. هماهنگی وارتباط موثرومتناسب کالبدباروش زندگی ورفتارهای کودکان خیابانی،افزایش کیفیت زندگی وتوجه به انعطاف پذیری فضابرای پاسخگویی به نیازهای آینده آنها ازموارد قابل توجه هستند.

کلیدواژه ها:

کودک کار ، خیابانی ، محیط پایدار ، انعطاف پذیری ، طراحی معماری.