واکنش گیاه دارویی بابونه به تنش شوری و خشکی

بابونه با نام علمی Chamomilla spp از قدیمی ترین و پرمصرف ترین گیاهان دارویی شناخته شده در جهان و از معدود گیاهانی است که جنبه صنعتی پیدا کرده و در صنایع داروسازی، آرایشی و بهداشتی سرشاخه های گل دار آن مورد توجه قرار گرفته است این گیاه به طور طبیعی در بسیاری از مناطق ایران رشد می کند به دلیل اهمیت زیاد گیاهان دارویی در سال های اخیر، تولید بابونه در مزارع و گلخانه ها افزایش یافته است. از طرفی دیگر توسعه اراضی شور همراه با محدودیت آب آبیاری منجر به کاهش بسترهای مطلوب برای کشت گیاهان شده است. بنابراین بررسی خصوصیات این گیاه دارویی تحت تنش های محیطی از لحاظ تعیین راهکارهای مناسب اهمیت ویژه ای پیدا می کند. بابونه گیاهی نیمه مقاوم در تنش شوری و خشکی می باشد و قادر است ترکیبات دارویی موجود در خود را در شرایط شوری تا حد مطلوبی حفظ نماید هر چند تولید بیوماس شامل وزن تر و خشک اندام هوایی و گل بیشترین تاثیر را تحت شرایط خشکی داشت اما گزارشات متعددی حاکی از افزایش میزان فلاونوئیدها، به عنوان مهمترین ترکیبات دارویی موجود در بابونه در شرایط شوری وجود دارد این در حالی است که با افزایش سطح تنش خشکی، از میران ماده خشک تولیدی و عملکرد گل کاسته می شود. تحقیق حاضر به بررسی تاثیر تنش های خشکی و شوری روی خصوصیات این گیاه دارویی می پردازد.

کلیدواژه ها:

بابونه ، تنش شوری ، تنش خشکی ، گیاه دارویی