مطالعه و بررسی مولفه های سرمایه اجتماعی با نقش میانجی اعتماد سازمانی و تاثیر بر بهبود عملکرد سازمان

امروزه در کنار سرمایه انسانی و اقتصادی ، سرمایه دیگری به نام سرمایه اجتماعی (social capital) نیز موردتوجه قرار گرفته ایت. در غیاب سرمایه اجتماعی، سایر سرمایه ها اثربخشی خود را از دست می دهند و بدون سرمایهاجتماعی، پیمودن راههای توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی ناهموار و دشوار می شوند. این مفهوم به پیوندها،ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوان منبع باارزش اشاره دارد که با خلق هنجارها و اعتماد متقابل موجبتحقق اهداف اعضا می شود. سرمایه اجتماعی که صیغه ای جامعه شناسانه دارد، بستر مناسبی برای بهره وریسرمایه انسانی و فیزیکی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود. مدیران وکسانی که بتوانند در سازمان،سرمایه اجتماعی ایجاد کنند، راه کامیابی شغلی و سازمانی خود را هموار می سازند. از سوی دیگر، سرمایه اجتماعیبه زندگی فرد، معنی و مفهوم می بخشد و زندگی را ساده تر و لذت بخش تر می سازد.امروزه سرمایه اجتماعی، نقشی بسیار مهمتر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمانها و جوامع ایفا می کند و شبکههای روابط جمعی و گروهی، انسجام بخش میان انسانها، سازمانها و انسانها و سازمانها با سازمانها می باشد. در غیابسرمایه اجتماعی، سایر سرمایه ها اثربخشی خود را از دست می دهند و بدون سرمایه اجتماعی، پیمودن راه هایتوسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی، ناهموار و دشوار می شوند.در دیدگاه های سنتی مدیریت توسعه سرمایه های اقتصادی، فیزیکی و نیروی انسانی مهمترین نقش را ایفا میکردند اما در عصر حاضر برای توسعه بیشتر از آنچه به سرمایه اقتصادی، فیزیکی و انسانی نیازمند باشیم به سرمایهاجتماعی نیازمندیم، زیرا بدون این سرمایه استفاده از دیگر سرمایه ها به طور بهینه انجام نخواهدشد. از این روموضوع سرمایه اجتماعی به عنوان یک اصل محوری برای دستیابی به توسعه محسوب می شود.سرمایه اجتماعی به طور وسیعی به عنوان یک دارایی مهم برای حفظ و نگهداری سلامت جامعه، توانمندی سازمانو طراوت جامعه مدنی پذیرفته شده است.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، سرمایه اجتماعی ، توانمندسازی سازمان ، روابط جمعی