مطالعه وبررسی مولفه های موثر بر میزان ارتقاء توانمندسازی کارکنان با نقش میانجی ارتقاء توسعه منابع انسانی در سازمان ها

در جهان رقابتی امروزی، یکی از ابزارهای مهم برای ایجاد تحول و بقای سازمان و رسیدن به هدف ها و رسالت های موردنظر، عنصرانسان است. در این میان آنچه مقوله تحول را حیات می بخشد و بقای سازمان را نیز تضمین می کند، منابع انسانی است، نقشانسان در سازمان و نوع نگاه به او، سهم بسزایی در موفقیت یا شکست سازمان خواهد داشت. با آغاز هزاره سوم، هر روز نقشمنابع انسانی پررنگ تر شده و اکنون از آن به عنوان تنها عامل کسب موفقیت و مزیت رقابتی پایدار در سازمان یاد می شود. بااین وجود مدیریت منابع انسانی در سازمانها با چالش های متعددی مواجهه است که از جمله می توان جهانی شدن، کمبود نیرویکار ماهر و متعهد ، عدم شناخت نیاز کارکنان، بی برنامگی، تبعیض، بهره وری ناکافی منابع انسانی، بی انگیزگی، عدم مشارکتکارکنان، ترک همکاری کارکنان باسابقه سازمان را نام برد. اما مدیران منابع انسانی می توانند از طریق توانمندسازی این چالش هارا رفع کرده یا از بروز اکثر آنها پیشگیری نمایند. امروزه با وجود اهمیت فوق العاده توانمندسازی، متاسفانه در ایران بنابه دالیلمتعدد از جمله مبهم بودن اهداف سازمانی، نداشتن تعریف مناسب از روابط کاری و روابط شخصی، نبودن سیستم مناسبارزیابی عملکرد، عدم تعریف شاخصهای مناسب جهت سنجش بهره وری نیروی سبب شده است که ساز و کار مشخصی درجهت کیفی سازی منابع انسانی تعریف نشده و حتی این سازوکار چندان جدی گرفته نشود. در مقاله حاضر ابتدا به فرآیند، اهداف و وظایف مدیریت منابع انسانی پرداختیم سپس چالش های مدیریت منابع انسانی را به طور کامل شرح دادیم و برای رفعاین چالش ها بحث توانمندسازی کارکنان را مطرح کردیم که شامل الگوهای توانمندسازی، چالش های موجود در تواناسازی منابعانسانی، فرآیند راهبردی، اقدامات عملی و استراتژیهایی برای توانمند کردن منابع انسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

توانمند سازی ، توسعه منابع انسانی ، تحول سازمانی