رابطه ی ساده و چندگانه ی درگیری پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان علوم پزشکی مشهد

درگیری و مشارکت هرچه بیشتر دانشجویان در فعالیت های پژوهشی در عملکرد پژوهشی آنها موثر است. بنابراین شناسایی عوامل تاثیرگذار بر درگیری پژوهشی امری مهم و حائز اهمیت برای متصدیان و برنامه ریزان آموزش عالی است که در کشور ما کمتر به آن توجه شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه ی ساده و چندگانه بین خودکارآمدی پژوهشی و درگیری پژوهشی دانشجویان علوم پزشکی مشهد بود. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این تحقیق شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده های پرستاری و مامایی، داروسازی، پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 96 - 1395 بود که تعداد آنها در کل 6954 نفر است. که از این تعداد 364 تن با روش نمونه گیری، طبقه ای نسبتی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. از پرسشنامه درگیری پژوهشی گراوند و خودکارآمدی پژوهشی صالحی و همکاران برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی پژوهشی و درگیری پژوهشی رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد و نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که خودکارآمدی پژوهشی قادر به پیش بینی درگیری پژوهشی می باشد و از بین خرده مولفه های آن تنها دو خرده مولفه خودکارآمدی روش و اجرا و خودکارآمدی مهارت و تبحر می توانند پیش بین درگیری پژوهشی باشند. برای درگیر شدن دانشجویان در فعالیت های پژوهشی و بهبود عملکرد پژوهشی آنان لازم است که احساس اطمینان آنها نسبت به توانایی ها و مهارت پژوهشی افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

درگیری پژوهشی ، خودکارآمدی پژوهشی ، خودکارآمدی در روش و اجرا ، خودکارآمدی در مهارت و تبحر.