بررسی حقوقی حریم تاسیسات انتقال و توزیع حامل های انرژی

واژه حریم اصطلاحی است که قدمت طولانی در متون فقهی دارد. در قانون مدنی نیز به آن اشاره شده است که شامل حریم املکا، قنات، نهر، چاه و...می باشد بیشتر تقریرات صورت گرفته مربوط به حریم املاک می باشد. اما در خصوص تحلیل مبانی حقوقی حریم تاسیات انتقال و توزیع حامل های انرژی با توجه به پیشرفت جوام و صنعتی شدن تکنولوژی های جدیدی مطرح شد که قانونگذار را مجاب نمود تا در مقرره های خود حق حریم را که سابقا مربوط به موارد خاصی می گردید به سایر موارد دیگر از جمله این تاسیسات گسترش دهد. اکثر فقها و دانشمندان حقوق فلسفه حریم بدین معنا هدف و مقصود مقان از ایجاد تاسیس حقوقی حریم را آن گونه که در ماده 136 قانون مدنی بیان گردیده است تمام انتفاع مالک می داند و عده ای دیگر جلوگیری از ضرر رساندن صاحب حریم را مقصود حریم می داند و عده ای دیگر دیدگاهی میانه رو را برگزیدند و با توجه به نوع حریم هم کما بهره برداری و هم جلوگیری از ضرر را مقصود حریم تعبیر کرده اند و نزدیک تر شدن به اصل تسلیط و جلوگیری از اجرای ضمانت های اجرایی که قانونگذار در نظر گرفته از جمله: عدم واگذاری پروانه ساختمان و انشعاب آب برق و گاز می باشد. براین اساس که در حریم مرتبه او مقصود حریم را کما بهره برداری و در حریم مرتبه دوم دفع ضرر را منظور حریم بیان نموده اند . پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی درصدد بررسی حقوقی مبانی حریم تاسیسات انتقال و توزیع حامل های انرژی می باشد.