اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کیفیت زندگی و احساس تنهایی اجتماعی در زنان مبتلاء به سندرم نقص ایمنی ایدزHIV در شهر کرج

هدف : مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت تاب آوری بر کیفیت زندگی و احساس تنهایی اجتماعی در زنان مبتلاء به سندرم نقص ایمنی ایدز (HIV) انجام شده است. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع طرح های پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری: در این مطالعه شامل کلیه بیماران زن مبتلاء به بیماری ایدز عضو موسسه شایسته گل های بهشتی باشگاه مثبت در سال 1396 در شهرستان کرج بود 60 نفر 30 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس، که براساس پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989) و پرسشنامه اساس تنهایی اجتماعی پایین برخوردار بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش 15 نفر وکنترل 15 نفر تقسیم شده اند. ابزارهای پژوهش: شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989) و پرسشنامه احساس تنهایی راسل (1980) بود. از شرکت کنندگان تحقیق در گروه آزمایش خواسته شده بود ،تا در 8 جلسه 1 ساعته (هفته ای2 جلسه) آموزش تاب آوری شرکت کنند و این در حالی بود که آزمودنی های گروه آزمایش هیچ گونه درمان دارویی و یا روان شناختی را دریافت نکردند. یک هفته و یک ماه بعد از اتمام جلسات آموزشی از هر دو گروه به طور همزمان و جدا از هم پس آزمون و پیگیری به عمل آمد. روش تحلیل: داده ها با روش تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ارزیابی شدند. نتایج: نتایج تحلیل ها نشان داد که آموزش تاب آوری در افزایش کیفیت زندگی در سطح معناداری تاثیرp> 0/05 داشته و اثربخشی آن ماندگاری داشت و همچنین این آموزش در کاهش احساس تنهایی اجتماعی در سطح معناداریp> 0/05 اثربخش بود اما از ماندگاری اثربخشی برای این متغیر برخوردار نبودp<0/05 براساس نتایج این پژوهش به نظر می رسدکاربرد شیوه آموزش تاب آوری برای افزایش کیفیت زندگی و کاهش احساس تنهای شیوه ای سودمند باشد

کلیدواژه ها:

احساس تنهایی اجتماعی ، سندروم نقص ایمنی ایدز ، زنان ، کیفیت زندگی ، مهارت تاب آوری