اثر توزیع اندازه پرلیت و بسترهای آلی بر رشد خیار در سیستم هیدروپونیک

یکی از تصمیمات مهم در کشت محصولات هیدروپونیک انتخاب بستر کشت مناسب می باشد. به منظور انتخاب بستر کشت مناسب، آزمایش گلخانه ای در شرایط کشت بدون خاک از نوع سیستم باز با استفاده از بسترهای کشت حاوی اندازه های مختلف پرلیت و مواد آلی بر روی خیار (Cucumis sativus L.) رقم نگین (Negin) انجام گردید . چهارده بستر کشت در چهار تکرار در قالب طرح آزمایشی بلوکهای کامل تصادفی به اجرا در آمد. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری (P≤0.01) در میانگین وزن میوه، ارتفاع گیاه، و سطح برگ خیار در ارتباط با بسترهای کشت حاوی مواد آلی (خاک اره و مخلوط آن با کاه و کلش گندم و تراشه چوب صنوبر)، بسترهای کشت حاوی پرلیت خیلی درشت (پرلیت باغبانی) و مخلوط آن با مواد آلی (خاک اره، کاه وکلش گندم، تراشه چوب صنوبر)، و بسترهای کشت حاوی اندازه ذرات مختلف پرلیت (از خیلی درشت تا خیلی ریز ) وجود داشت. اضافه نمودن کاه و کلش گندم ( 50 %) به بستر کشت خاک اره موجب کاهش معنی دار (P≤0.01) در میانگین وزن میوه ( 39 %)، ارتفاع گیاه ( 30 %)، و سطح برگ ( 79 %) خیار شد. اضافه نمودن تراشه چوب صنوبر ( 25 %) و کاه و کلش گندم ( 50 %) به پرلیت خیلی درشت سبب کاهش معنی دار (P≤0.01) در وزن میوه خیار (به ترتیب 65 % و 35 %) گردید بسترهای کشت حاوی پرلیت ریز در مقایسه با بسترهای کشت حاوی پرلیت خیلی درشت موجب افزایش معنی دار (P≤0.001) در میانگین وزن میوه ( 50 %)، ارتفاع گیاه ( 25 %)، و سطح برگ ( 70 %) خیار گردید. بیشترین کارایی زراعی گیاه خیار در بستر کشت حاوی پرلیت ریز بدست آمد