شناسایی گیاهان دارویی شهرستان دشتی در استان بوشهر

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,754

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IAUFALABIO03_080

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

چکیده مقاله:

شهرستان دشتی یکی از شهرستان های استان بوشهر و در میانه این استان قرار دارد. کوه خورموج با ارتفاع 2260 متر بزرگترین قله استان بوشهر در این شهرستان قرار دارد. کوه مند نیز در نوار ساحلی آن و رودخانه مند و گنبد نمکی جاشک (دشتی) در شهرستان دشتی قرار دارند. شهرستان دشتی از نظر وسعت دومین شهرستان استان بوده و آب و هوای آن گرم و خشک و حداقل و حداکثر دما در طول سال از 3- تا 54 درجه متغیر و میزان بارندگی بین 200 تا 285 میلی متر متفاوت است. این شهرستان دارای سه بخش ساحلی، جلگه ای و کوهستانی است که خاک منطقه جلگه ای اغلب شور و شنی- رسی و خاک منطقه کوهستانی، شنی و گاهی رسی و آبرفتی است. شهرستان دشتی یکی از قطب های زراعی و کشاورزی استان بوشهر می باشد و یکی از بزرگترین تولید کنندگان گوجه خارج از فصل کشور است. همچنین از نظر تولیدات گیاهی تنوع بالایی دارد. همچنین دارای دشت های حاصلخیزی از جمله: دشت پلنگ، دشت سنا، دشت لاور، دشت باغان، دشت کاکی، دشت زال و ... می باشد. در این تحقیق، گونه های گیاهان دارویی موجود در این شهرستان در اسفند 1396 و فروردین 1397 جمع آوری و شناسایی گردید. گیاهان دارویی به دلیل دسترسی آسان و هزینه کم و مهمتر از همه عدم ایجاد عوارض جانبی مورد توجه است. تعداد 41 گونه گیاه دارویی متعلق به 18 خانواده جمع آوری و شناسایی شد. اطلاعات مربوط به فصل برداشت و محل رویش گیاهان دارویی با مراجعه به افراد بومی مجرب و باسابقه در این زمینه جمع آوری گردید. از این تعداد، بیشت گونه علفی، دوازده گونه بوته ای، پنج گونه درختچه ای، چهار گونه درختی می باشد. خانواده Asteraceae (کاسنیان) با هفت گونه گیاهی و خانواده های Anacardiaceae (پسته ایان)، Fabaceae، (بقولات) و Rhamnaceae (عنابیان) با چهار گونه گیاهی دارای بیشترین تعداد گونه بود. نتایج نشان می دهد که وجود گیاهان دارویی در هر منطقه با اقلیم آن ارتباط دارد. به طوری که برخی گیاهان فقط در ارتفاعات و برخی فقط در مناطق جلگه ای رویش و رشد دارند. با توجه به اهمیت گیاهان دارویی، حفظ این گونه ها نیاز به برنامه ریزی دقیق کوتاه مدت و بلند مدت دارد.

نویسندگان

ناصر جمالی حاجیانی

اداره آموزش و پرورش منطقه کاکی، اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر، ایران

آزاده رضایی

اداره آموزش و پرورش منطقه کاکی، اداره کل آموزش و پرورش استان بوشهر، ایران