تاثیر سرمایه در گردش بر سودآوری بانک صادرات ایران

درسال های اخیرموسسات مالی مخصوصا صنایع بانکداری یک محیط پویا و رقابتی را تجربه کرده اند، .رشد درمقیاس وسیع،بانک ها رابه قابت برای حفظ عملکرد مالی ترغیب میکند.صنعت بانکداری یکی ازصنایع دانش بنیان است ومدیران بانک ها با استفاده ازمنابع انسانی و منابع مالی وفیزیکی که دراختیاردارند درصدد افزایش سودآوری ورسیدن به اهداف تعیین شده میباشند. سرمایه، اعم از سرمایه مالی و انسانی، عموما منبع اصلی و پایه در فرایند ایجاد ارزش به شمار می آید. در بررسی عملکرد موسسات مالی و از جمله بانک ها، یکی از عوامل مهم در تعیین موفقیت، مقوله سودآوری است. در این بین سرمایه در گردش و مدیریت آن نقش بسیار مهمی در سودآوری صنعت بانکداری دارد. با توجه به اهمیت این موضوع، تاثیر سرمایه در گردش بر سودآوری بانک صادرات طی دوره 1385-93، با استفاده از الگوی خود بازگشت با وقفه های توزیعی (ARDL) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق بیانگر آن است در بلندمدت رابطه مثبت و معنادار بین نسبت بدهی کل به دارایی خالص کل (TDA) بعنوان مهم-ترین جزء سرمایه درگردش بانک و سودآوری بانک (Profit) وجود دارد. در حالیکه در کوتاه مدت این رابطه معکوس میباشد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد با انحراف از روند بلندمدت در هر دوره 66 درصد نوسانات تعدیل میشود. نتایج آزمون علیت گرنجر نیز بیانگر رابطه دوطرفه بین سودآوری و نسبت بدهی کل به دارایی خالص کل میباشد.

کلیدواژه ها:

سودآوری ، سرمایه درگردش ، الگوی خود بازگشت با وقفه های توزیعی ، ریسک ، بانک صادرات ایران