نقش بهره مندی از معماری بومی در طراحی اکو- اقامتگاه ها برای هماهنگی با طبیعت (نمونه مورد بررسی: معماری بومی گیلان)

ساخت یک بنا با عملکرد مشخص از عناصر جدایی ناپذیر در توسعه هر صنعتی است. در مبحث اکوتوریسم به عنوان شاخه ای از صنعت توریسم که وجود اقامتگاه های بومگردی و اکوهتل ها، از اصلی ترین زیرساخت های آن است نیاز به توجه و بررسی بیش از پیش ارتباط معنادار میان بنا و طبیعت احساس می شود. اقامتگاه های دوست دار طبیعت در هر منطقه با بهره گیری از مبانی شناخته شده معماری بومی آن منطقه ، عملکردی به مراتب موثرتر در تبادل میراث معماری بومی و برقراری ارتباط با طبیعت آن ناحیه به کاربران که همان توریست با اهداف خاص و علاقه مند و مسئول نسبت به طبیعت است ، ارائه خواهد نمود.در این پژوهش با استفاده از مطالعات کتابخانه ای_میدانی و تحلیل داده های کیفی در گام اول به مولفه های معرف معماری بومی در گیلان و نیز المان های هماهنگی معماری با طبیعت دست یافته و سپس با بهره مندی از ابزار پرسش نامه و روش نمونه گیری تصادفی در دسترس،با نمونه آماری تعداد 62 نفر نسبت به بررسی نظر و ایده کاربران و بهره وران فضاهای معماری اقدام شد. بدین وسیله میزان اثرگذاری المان های معماری بومی در همزیستی انسان با طبیعت مورد بررسی قرار گرفت. روایی آن از طریق نظر خبرگان و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ، مورد بررسی قرار گرفت .با استفاده از نرم افزار spss و آزمون t تک نمونه ای فرضیه ها، سطح معناداری آزمون t (0.000)، کمتر از 5 درصد شده است و این بدان معناست که معماری بومی خود در هماهنگی با طبیعت پیرامون است. و به این ترتیب به کارگیری معماری بومی درکنار بهره گیری از اصول جدید معماری هماهنگ با طبیعت (اکومعماری) در چگونگی طراحی اقامتگاه های بومگردی به طور مستقیم در کاهش میزان تعرضات درمحیط های طبیعی بکر مناطق اکوتوریستی موثر بوده و این خود موجب ترغیب انسان ها به الگوهای صحیح رفتاری دربرخورد با طبیعت و منابع طبیعی مورد نیاز نسل های آینده شود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، اکومعماری ، گیلان ، اکوهتل ، اقامتگاه بومگردی ، اکوتوریسم