ارزیابی کیفیت اکولوژیکی فضای سبز شهری با تکیه بر دانش سیمای سرزمین (مطالعه موردی: منطقه یک شهرمشهد)

فضاهای سبز شهری از عامل اصلی پویایی و پایداری محیط شهری می باشد. تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم این فضاها بر روی کیفیت اکولوژیک محیط شهری کاملا محسوس می باشد. با رشد جوامع بشری و توسعه محیط شهری، شرایط اکولوژیکی شهرها دستخوش تغییرات شده اند، از این رو اگاهی از سطح کیفیت اکولوژیک محیط شهری بیش از پیش احساس می گردد. یکی از جوانترین روشها برای این امر، ارزیابی کیفیت شرایطاکولوژیک شهری با تکیه بر دانش سیمای سرزمین می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت اکولوژیکی فضاهای سبز منطقه یک شهر مشهد است. برای تهیه نقشه فضای سبز منطقه مورد نظر از تصاویر ماهواره ای لندست 8 سال 2112 و نقشه کاربری اراضی مشهد ( 1311 ) استفاده شده است. مدل ارزیابی کیفیت براساس شاخص های کمی و کیفی و مبتنی بر متریک های سیمای سرزمین است. متریک های مورد استفاده شده و GIS است و از ابزار 1103 NP, CA, PLAND, LPI, LSI, MESH, DIVITION, TE, ED, SHDI: در این تحقیق شامل در این تحقیق استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این موضوع می باشد که لکه های سبز منطقه 1 از نظر FRAGSTAT 203 کیفیت اکولوژیک در شرایط نامطلوبی قرار دارد و تحلیل ساختار فضایی لکه های سبز حاکی از آن است که پیکره بندی و توزیع فضایی لکه های سبز این منطقه در شرایط نامطلوب قرار دارد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، کیفیت اکولوژیک ، سیمای سرزمین ، متریک ، مشهد