شناسایی تغییر دما و بارش تهران در 20 سال آینده و سازگاری با این تغییر

شناسایی تغییرات دما و بارش شهرها و پیشبینی تغییرات احتمالی در ده ههای آتی از پیشنیازهای طرح برنامه های بومی و پایدار برای تعدیل و سازگاری با تغییر آبوهوا است. از اینرو، مطالعه حاضر با بررسی تغییرات دما و بارش شهر تهران در شش ده ه اخیر و دستیابی به چشماندازی از دما در آینده نزدیک (از سال 2020 تا 2040 )با استفاده از سناریوهای واداشت تابشی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به پیشنهاد رویکردی طبیعتمحور برای سازگاری با این تغییرات میپردازد. برای این منظور، تغییرات دما و بارش ایستگاه مهرآباد در دوره مشاهداتی از سال 1960 تا 2017، و تغییرات فضای سبز شهری با استفاده از سنجش از دور و محاسبه شاخص پوشش گیاهی مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل دما در دوره مشاهداتی نشان دهنده وجود روند افزایشی است. افزایش میانگین دما و کاهش تفاوت دمای بیشینه و کمینه در بازه ابتدا و انتهای دوره مشاهداتی قابل توجه است و امکان افزایش دمای میانگین تا C°1/1 تحت سناریوی RCP8.5 نسبت به دوره مشاهداتی وجود دارد. بارش در دوره پایه روند معنیدار نداشت و پیشبینی میشود تا دهه 2040 میزان بارش در فصول سرد به طور نسبی کاهش یابد. از سوی دیگر، نقشه های پوشش گیاهی نشان دهنده کاهش گستره فضای سبز در سطح شهر در 30 سال گذشته است. با توجه به روند افزایشی گرمایش، پیشنهاد میشود از رویکرد چندعملکردی زیرساخت سبز بهره گرفته شود که با تقویت شبکه فضای سبز باکیفیت و سازگار با آب وهوای شهر همراه است.

کلیدواژه ها:

بارش ، تغییر آب وهوا ، تهران ، دما ، روند ، سازگاری ، سناریوهای RCP