بررسی تغییرات توزیع فراوانی و شدت بارش در استان تهران

گرمایش جهانی بر رژیم بارش ها تاثیر چشمگیری داشته و تغییراتی در فراوانی رخداد پدیده های فرین ایجاد میکند. لذا در این پژوهش به مطالعه انحراف احتمالی عنصر بارش از حالت نرمال، در استان تهران پرداخته شده است. پس از دریافت و بررسی جامعه آماری از داده های بلند مدت 30 ساله سه ایستگاه دوشان تپه، مهرآباد و آبعلی، نحوه توزیع فراوانی و شدت بارش در استان تهران مورد مطالعه قرار گرفت. از نظر فراوانی این داده ها با توجه به دوره های بازگشت دو، پنج، ده، بیست و پنج، پنجاه و صد ساله محاسبه شده و با توجه به اطلاعات بدست آمده اقدام به محاسبه شدت بارش و رسم نمودارشدت-مدت و فراوانی (IDF) شده است. سپس به مدلسازی بارش برای دوره (2014-2045) در مدل ریزمیاس نمایی آماری پرداخته شده است. پارامترهای مورد بررسی در این تحقیق حداکثر بارش روزانه، بارش ماهانه، بارش سالانه و حداکثر بارش 3 ساعته هستند. بررسی روند تغییرات بارش سالانه و روزانه نشان داد که در طی 30 سال، توزیع تعداد بارشهای کم اندک بوده و تعداد بارش های زیاد با فراوانی بیشتری روبرو بوده است اما به نظر میرسد، در بارشهای حداکثر روزانه، فراوانی بارش افزایش یافته است. بر اساس نتایج حاصل از خروجی های مدل SDSM تحت سناریو RCP 8.5 برای دوره آماری 2014-2045 تحت عنوان دوره پیشبینی، واکنش به گرمایش جهانی با توجه به داده های NCEP مدلسازی شده، انتظار میرود توزیع فراوانی بارش در استان تهران در آینده با روندی نسبتا متعادل تغییر پیدا خواهد کرد اما شدت بارش روزانه افزایش خواهد یافت و بارشها ویژگی سیل آسایی خواهند داشت.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بارش ، شدت ، مدت ، فراوانی و گرمایش جهانی.