ارزیابی کاربرد کودهای بیولوژیک و کود شیمیایی بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و عملکرد آفتابگردان روغنی Helianthus annuus

به منظور مطالعه اثر کودهای بیولوژیک و کود شیمیایی بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و عملکرد آفتابگردان روغنی (Helianthus annuus) آزمایشی در دو سال زراعی 86-1387 و 87 - 1388 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان غربی اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل انواع (A) نیتروکسین، (B) فسفات بارور -2و (C) تیوباسیلوس، (D) کود مرغی، (E) نیتروکسین+ کودمرغی،(F) فسفات بارور -2+ کود مرغی،(G) تیوباسیلوس+ کود مرغی، (H) نیتروکسین + فسفات بارور -2+ کود مرغی،(I) نیتروکسین+ تیوباسیلوس+ کود مرغی، (K) فسفات بارور -2+ تیوباسیلوس+ کود مرغی،(L) نیتروکسین + تیوباسیلوس+ فسفات بارور -2 و (M) نیتروکسین + تیوباسیلوس+فسفات بارور-2+کود مرغی،(N) کود کامل شیمیایی و (O) شاهد بودند. صفات بررسی شده درصد سبز شدن و ظهور گیاهچه، ارتفاع، قطر ساقه، تعداد برگ، عملکرد بود نتایج حاکی از آن بود که در طی دو سال آزمایش کاربرد کودهای بیولوژیک منجر به افزایش صفات اندازه گیری شده نسبت به شاهد گردیدند. حداکثر و حداقل درصد سبز شدن و ظهور گیاهچه در تیمار (M) برابر 92 و 90% و شاهد برابر 77% بدست آمد. بیشترین و کمترین ارتفاع گیاه به ترتیب برای تیمارهای (M) و تیمار (O) برابر 33 ، 162 و 118.5 سانتی متر بود، بیشترین و کمترین قطر ساقه گیاه به ترتیب برای تیمارهای (M) و تیمار (O) برابر 2،9 و 1،33 سانتی متر بود تعداد برگ بیشترین مربوط به تیمار (M) برابر با 3090 کیلوگرم و تیمار (O) برابر با 2140 کیلوگرم بود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که کاربرد کودهای بیولوژیک نقش مفید و مؤثری در بهبود ویژگی های رشد، عملکرد و درصد روغن گیاه آفتابگردان روغنی دارد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، نیتروکسین ، ظهور گیاهچه ، کود شیمیایی