ملاحظات پدافند غیر عامل در برنامه ریزی کالبدی سکونتگاههای روستایی

سکونتگاه های روستایی کشور با دارا بودن حدود 31 درصد از جمعیت و به تبع تنوع محیط طبیعی سرزمینی ایران ، واجد ویژگی های گوناگونی می باشند که کمیت و کیفیت ، اثرپذیری آنها را در مقابل نیروهای مخرب، به میزان زیادی تحت تأثیر خود قرار می دهد. گذشته از آن، کارکردهای گوناگون سکونتگاه های روستایی در کنار ابعاد(کوچکی و بزرگی) آن ها و نیز موقعیت استقرار روستاها در ارتباط با دوری و نزدیکی به نقاط مرزی و نیز نواحی پرمخاطره نظیر نیروگاه ها، پالایشگاه ها، خطوط انتقال گاز و غیره، درکمیت و کیفیت اثرپذیری آن ها از انواع تهدیدات و عوامل مخرب آن، به روشنی اثرگذار است. از این رو با در نظر گرفتن کنش متقابل این عوامل ، با گونه های متعددی از سکونتگاه های روستایی و مخاطرات مربوطه مواجه خواهیم شد . به همین مناسبت توانمندسازی این سکونتگاهها راهکارهای متفاوتی چون بهره گیری از اصول پدافند غیر عامل را ضروری می نماید که منظور از آن با توجه به اصول حاکم در مدیریت بحران ، عبارت است از مجموعه تمهیدات ، اقدامات و طرح هایی که با استفاده از ابزار و شرایط و حتی المقدور بدون نیاز به نیروی انسانی و بصورت خود اتکاء از یکسو توان دفاعی مجموعه را در زمان بحران افزایش داده و از سوی دیگر پیامدهای بحران را کاهش و امکان بازسازی مناطق آسیب دیده را با کمترین هزینه فراهم سازد . با توجه به موارد یاد شده ، مقاله حاضر درصدد می باشد پس از معرفی انواع مخاطرات محتمل سکونتگاههای روستایی کشور،تبیین کننده ملاحظاتی در چارچوب اصول پدافند غیر عامل برای ایمن سازی و پایداری سکونتگاههای روستایی جهت نیل به هدف کلی زیر باشد: هدف کلیتوانمند سازی کالبدی روستاهای کشور در مقابل مخاطرات و تهدیدات طبیعی و مصنوع

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، پدافند غیر عامل ، ایمن سازی ، توانمند سازی