بررسی رابطه طول اقامت بیماران در بخش اورژانس با ضریب اشغال تخت بیمارستان و تعداد موارد بستری در بخش های بیمارستان امام خمینی (ره) تهران

ازدحام بیش از حد بیماران در بخش اورژانس یک مشکل گسترده است. افزایش تعداد مراجعین و طولانی شدن زمان اقامت بیماران در بخش های اورژانس برکیفیت خدمات و مراقبت های ارائه شده و نیز رضایت بیماران موثر است. از جمله عوامل اثر گذار بر طول اقامت بیماران در اورژانس ، عوامل مربوط به سیستم می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین رابطه بین طول اقامت بیماران در بخش اورژانس با ضریب اشغال تخت بیمارستان و نیز تعداد موارد بستری در بخش های بیمارستان در روز مراجعه بیمار به اورژانس است. روش مطالعه: این مطالعه یک بررسی مشاهده ای گذشته نگر می باشد که در بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) تهران صورت گرفته است. از بین بیمارانی که در فاصله زمانی آذر ماه 84 تا آذر ماه 85 در بخش اورژانس بیمارستان امام خمینی (ره) بستری شده بودند ، 467 بیمار به صورت تصادفی انتخاب شدند و پرونده آنها مورد بررسی قرار گرفت. در مورد هر بیمار اطلاعات زیر از پرونده استخراج گردید: سن ، جنس بیمار، تاریخ و ساعت مراجعه به اورژانس تشخیص نهایی ف سرنوشت بیمار ، و سرویسی که مسئولیت نهایی بیمار را بر عهده داشت. ازسوی دیگر با استفاده از سیستم نرم افزاری اطلاعات بیمارستان در موارد زیر استخراج گردید: ضریب اشتغال تخت بیمارستان و تعداد موارد بستری در بیمارستان در روز مراجعه هر بیمار به اورژانس ، اطلاعات بدست آمده با استفادهاز روش های آماری مناسب از جمله ANOVA , t-Test و با کمک نرم افزاری SPSS(ver .14.0) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ننتایج مطالعه: متوسط سن بیماران 61/22=19/43 سال بود. 71% بیماران مذکور و 29 % مونث بودند. شایعترین شکایت مراجعین تروما که شامل ترومای ساده و متعدد می شود و روی هم رفته علت مراجعه بیماران در 6/34 درصد موارد بود. 3/21% بیماران مورد مطالعه در ایام تعطیل سال و 7/78% آنها در رئزهای کاری (غیر تعطیل) به اورژانس مراجعه کرده بودند. متوسط طول اقامت بیماران مورد مطالعه 15/27=73/23 ساعت بود که میانه اقامت بیماران 16/14 و صدک 25و75 آن به ترتیب 75/6 و 66/27 محاسبه شد. ضریب اشتغال تخت بیمارستان در طی دوره مطالعه از 65 درصد تا 92 درصد متغیر بود.(میانگین 31/85%). متوسط تعداد موارد بستی در اورژانس و بیمارستان در طی مدت مورد بررسی به ترتیب 80/26 و 07/57 بیمار بود.در این مطالعه هیچ تفاوت معنی داری از نظر طول اقامت در بخش اورژانس بین بیماران مذکر و مونث یافت نشد. نتایج حاصل از مطالعه همچنینی نشان داد که طول اقامت بیماران در روزهای تعطیل سال به اورژانس مراجعه کرده بودند. با بیمارانی که در روزهای غیر تعطیل مراجعه کرده بودند تفاوت معنیداری نداشت. (28/24 ساعت ددر مقابل 58/23 ساعت). بین تشخیص بیمار و طول اقامت رابطه معنی داری وجود داشت.(P=0.002) و بیشترین طول اقامت مربوط به بیمارانی بود که با تشخیص sepsis در اورژانس بستری شده بودند.(میانگین 42/44 ساعت با 95%CI برابر 29/22 تا 54/66 ساعت). بیماران با تشخیص CVA و عوارض بدخیمی به ترتیب در مقام دوم و سوم قرار داشتند . با استفاده از نتایج این مطالعه مشاهده شد که بین طول اقامت بیماران در بخش اورژانس و ضریب اشتغال تخت بیمارستان رابطه مستقیم معنی داری وجود دارد. همچنین مشخص شد که بین طول اقامت بیماران در بخش اورژانس و تعداد موارد بستری غیر اورژانس در بخش های بیمارستانی ارتباط معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه ثابت می کند که بین طول اقامت بیماران در بخش اورژانس و ضریب اشغال تخت بیمارستان و نیز تعداد موارد بستری غیر اورژانس در بخش های بیمارستان رابطه مستقیم و معنیداری وجود دارد. پیشنهاد می گردد به منظور کاهش طول مدت اقامت بیمران در اورژانس درصد مشخصی از تخت های بیمارستان صرفا به بستری از اورژانس اختصاص یابند.

کلیدواژه ها:

طول اقامت ، بخش اورژانس ، ضریب اشغغال تخت