بررسی وضعیت رشد پس از سانحه PTG در بازماندگان زلزله آذربایجان شرقی

مقدمه: رشد پس از سانحه، تجربه ذهنی تغییرات روان شناختی مثبت است که توسط فرد و در اثر مقابله با موقعیت های به شدت چالش برانگیز ایجاد می شود. تجربه حادثه های دشوار میتواند در حوزه های متعددی به رشد فرد منتهی گردد که این حوزه ها عبارت از افزایش ارزش زندگی، به وجود آمدن اولویت ها و امکانات جدید، ایجاد درکی از توانایی شخصی، شناسایی روش ها و جهت های جدید در زندگی، بهبود و افزایش روابط نزدیک با دیگران و تغییرات معنوی می باشد. ذکر این نکته حایز اهمیت است که افراد این تغییرات مثبت را به عنوان نتیجه مستقیم حادثه گزارش می کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان رشد پس از سانحه در بازماندگان زلزله آذربایجان شرقی، 3 سال پس از وقوع حادثه است.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است. جامعه پژوهش را بازماندگان زلزله آذربایجان شرقی تشکیل داده و نمونه ها شامل 295 بازمانده واجد شرایط ورود به مطالعه بودند که به روش تصادفی انتخاب گردیدند. ابزارهای مورد استفاده،چکلیست ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه رشد پس از سانحه بوده است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار سنی شرکت کنندگان 43±14-3 بود و 50/5 درصد از مشارکت کنندگان این تحقیق را مردان تشکیل می دادند. میانگین و انحراف معیار نمره رشد پس از سانحه در این مطالعه 48/25±21/18 بود. در میان ابعاد رشد پس از سانحه ارتباط با دیگران و موقعیت های جدید بیشترین نمره را کسب کردند (به ترتیب 11/11±5/1 و 16/30±7/1). بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از این است که علیرغم مسایل و مشکلات فراوانی که زلزله برای افراد بوجود آورد اما مواجهه با این حادثه منجر به پیامدهای روانشناختی مثبتی نیز در آنها شده است. توجه به جنبه های مختلف رشد پس از سانحه، می تواند در سیاست گذاری توانبخشی روانی و اجتماعی پس ازحوادث و بلایا مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رشد پس از سانحه ، زلزله ، حوادث و بلایا